Looking at the numerous social ills besetting our Nation, it is becoming more evident that the role of the family institution needs to be given greater emphasis in addressing these social problems.
Malaysians need to be constantly reminded on the importance of the family’s role not only in tackling social ills but also in national development.
What is most fundamental is to strengthen the family institution as the core of a healthy and stable society in the fight against social and moral decay.
Moral decay is caused by the erosion of moral and ethical values which can only be overcome not by laws or regulations but by upgrading the quality of family life with emphasis on discipline and good moral behaviour.
Parents must be increasingly concerned about the quality of family life and must constantly take steps to inculcate in their children the basic moral values needed to build the foundation of strong, stable, cohesive and ethical-conscious society.
My view has always been that economic growth must be balanced by social and moral development for I believe the yardstick to growth is a balance between economic growth and moral well-being.
It is meaningless to have dynamic economic growth with improved living standards and per capita income when the moral values, quality of life and family development do not grow proportionately.
Family development and family empowerment are essential in the upbringing of children, educating and guiding them to grow up as useful and positive citizens to take on the challenges of nation-building.
The power and potential of the family in the fight against social ills afflicting our nation’s youth is much greater and more meaningful than all the might of all the enforcement agencies we can muster to tackle our social problems.
For while law enforcement is essential, more important still is our ability to deny our homes and communities access to social problems through the strength and the power of the family.
Empowering the families to undertake the tasks and responsibilities towards tackling social problems must include inter alia the inculcation of parenting skills and motivating families to be interested and involved in the development of their children.
Parents must equip themselves with proper skills to cope with the changes in the family institution and the quality of life as a result of the country’s rapid economic development.
The attitude and value system that a family adopts forms the basis of a strong, stable and happy family.
Positive family values have to be instilled and nurtured in all members of the family to ensure that children can grow up with good habits and character-building values to face the multifarious challenges of the future.
Families as the most reverted units of our communities must be developed and made strong to resist succumbing to social ills.
If our nation’s social and moral issues cannot be effectively addressed, we will encounter major and serious obstacles in achieving Vision 2020.
The aim of Vision 2020 is not only to make Malaysia a fully industrialized nation in the economic sense but also to ensure it is fully developed from all dimensions particularly from the moral, ethical and caring aspects.
We must also be fully developed in terms of national unity and social cohesion, in terms of social justice, political stability, quality of life including family life, social and spiritual values and above all, national pride and confidence.
Thursday, November 27, 2008
卫生部捐献器官教育委员会宣传媒体运动
卫生部捐献器官教育委员会主席丹斯里李霖泰今日透露近年来志愿捐献器官者的人数逐年增加，因此卫生部拨出2百40万令吉推广捐献器官运动。通过捐献器官运动，向公众人士宣扬与灌输有关捐献器官的意义与知识。
根据全国器官捐献中心的资料显示，全国志愿捐献器官的公众人士正逐年增加。1998年全年只有2，264名志愿捐献者，而今年10月31日止，全国志愿捐献器官者人数已经达到1万142名。从1997年至今，超过12万名人士已经向有关当局登记成为志愿捐献器官者。当中女性的志愿捐献器官者人数比较多约有60%，男性的则有约40%。
从1976年至今，我国只进行了227宗器官与细胞移植手术；今年只进行21宗移植而已，而我国有超过4千多人正等待捐献器官。
因此，捐献器官教育委员会与全国器官捐献中心通过全国各语文报章、电子媒体、非政府组织与各宗教团体等向公众人士推广与灌输捐献器官的重要性，让社会人士醒觉目前我国仍然有许多人士等待移植器官，以延续他们的生命。
由于时代的进步与互联网的普及，我们设立了一个志愿捐献器官网站；公众人士可以上网获取有关器官捐献的咨讯与各种活动。如果他们有兴趣成为志愿捐献器官者，可以下载有关的表格，填写登记成为志愿捐献器官者。
不过，李氏劝请他们填妥表格后，必须将他们欲成为志愿捐献器官者的消息告诉他们的家人，让家属清楚知道他们的决定，以避免日后造成的麻烦。有关当局将会按时更新最新的资料供公众人士游览。有关的网址是www.agiftoflife.gov.my.
根据全国器官捐献中心的资料显示，全国志愿捐献器官的公众人士正逐年增加。1998年全年只有2，264名志愿捐献者，而今年10月31日止，全国志愿捐献器官者人数已经达到1万142名。从1997年至今，超过12万名人士已经向有关当局登记成为志愿捐献器官者。当中女性的志愿捐献器官者人数比较多约有60%，男性的则有约40%。
从1976年至今，我国只进行了227宗器官与细胞移植手术；今年只进行21宗移植而已，而我国有超过4千多人正等待捐献器官。
因此，捐献器官教育委员会与全国器官捐献中心通过全国各语文报章、电子媒体、非政府组织与各宗教团体等向公众人士推广与灌输捐献器官的重要性，让社会人士醒觉目前我国仍然有许多人士等待移植器官，以延续他们的生命。
由于时代的进步与互联网的普及，我们设立了一个志愿捐献器官网站；公众人士可以上网获取有关器官捐献的咨讯与各种活动。如果他们有兴趣成为志愿捐献器官者，可以下载有关的表格，填写登记成为志愿捐献器官者。
不过，李氏劝请他们填妥表格后，必须将他们欲成为志愿捐献器官者的消息告诉他们的家人，让家属清楚知道他们的决定，以避免日后造成的麻烦。有关当局将会按时更新最新的资料供公众人士游览。有关的网址是www.agiftoflife.gov.my.
UCAPAN MAJLIS PERASMIAN KEMPEN MEDIA PENDERMAAN ORGAN 2008-2009
UCAPAN TAN SRI LEE LAM THYE
PENGERUSI JAWATANKUASA BERTINDAK KESEDARAN AWAM PENDERMAAN ORGAN SEMPENA
MAJLIS PERASMIAN KEMPEN MEDIA PENDERMAAN ORGAN 2008-2009
DI HOTEL HOSPITAL KUALA LUMPUR
PADA 22 NOVEMBER 2008
Yang saya muliakan Pengerusi Majlis,
Yang Berusaha Ketua-Ketua Jabatan,
Yang Berbahagia Tan Sri-Tan Sri, Dato’-Dato’, Datin-Datin,
Para NGO,
Rakan-rakan Media, dan
Tuan-tuan dan Puan-puan hadirin yang dihormati sekalian.
1. Selamat pagi dan salam sejahtera. Terlebih dahulu izinkanlah saya merakamkan ucapan terima kasih kepada Jawatankuasa Penganjur, Pusat Sumber Transplan Nasional kerana sudi menjemput saya menghadiri majlis yang cukup bermakna pada pagi ini dan seterusnya menyampaikan ucapan dan menyempurnakan MAJLIS TIGA DALAM SATU ini iaitu, perasmian Kempen Media Pendermaan Organ, Laman Web serta Logo Korporat Pusat Sumber Transplan Nasional.
2. Saya mewakili JAWATANKUASA BERTINDAK KESEDARAN AWAM PENDERMAAN ORGAN di bawah Kementerian Kesihatan Malaysia untuk mengucapkan ribuan terima kasih kepada semua pihak, termasuk pihak TOP Team Hospital-Hospital, dan NGO kerana selama ini telah bersama-sama menyokong program pendermaan organ untuk menyelamatkan dan memberikan harapan kepada mereka yang memerlukan.
3. Hadirin yang saya hormati sekalian. Secara umumnya pihak Kementerian Kesihatan Malaysia melalui Bahagian Pendidikan Kesihatan, dan Bahagian Perkembangan Kesihatan, melalui Pusat Sumber Transplan Nasional telah banyak menyelaras aktiviti-aktiviti kesedaran serta promosi Kempen Pendermaan Organ di Malaysia. Program-program ini diberikan sokongan yang padu bukan sahaja dikalangan kakitangan hospital sendiri malah kerjasama dan sokongan turut diberikan oleh pihak swasta serta badan-badan bukan kerajaan.
Mereka memainkan peranan yang penting dalam memastikan dan meningkatkan tahap kesedaran masyarakat mengenai kebaikan dan kemurnian pendermaan organ. Dan oleh sebab itu bilangan mereka yang berikrar untuk menjadi penderma organ meningkat dari tahun ke tahun.
4. Media memainkan peranan yang penting dalam menyampaikan maklumat kepada masyarakat tentang sesuatu perkara dengan jelas. Keberkesanan dan kemampuan media dalam menyampaikan maklumat kepada audien yang luas dan pelbagai latar belakang tidak dapat dinafikan.
Oleh yang demikian, pihak Kementerian Kesihatan Malaysia memperuntukan sebanyak RM2.4 juta untuk menjadikan Kempen Media Pendermaan Organ ini satu kenyataan. Kempen ini menyasarkan bilangan mereka yang berikrar akan bertambah dan sekurang-kurangnya masyarakat tahu mengenai apa itu yang dimaksudkan dengan pendermaan organ.
5. Dalam hubungan ini, KEMPEN MEDIA PENDERMAAAN ORGAN bermatlamat agar mesej mengenai kepentingan dan kesedaran masyarakat tentang Pendermaan Organ dapat disampaikan dengan lebih berkesan dan mampu mencapai tahap audien yang lebih luas.
Penghasilan bahan-bahan kempen Media Pendermaan Organ yang merangkumi penerbitan komersial di televisyen, radio dan juga di akhbar-akhbar utama ini diharap dapat memberikan impak kesedaran kepada masyarakat umum bahawa masih ramai yang menanti organ untuk mereka meneruskan kehidupan.
Kempen media besar-besaran ini akan berterusan sehingga Februari 2009 dan keberkesanan kempen ini akan dinilai sendiri oleh pihak Kementerian Kesihatan Malaysia sama ada ianya mampu mengubah persepsi dan kesedaran masyarakat tentang pendermaan organ.
6. Melalui statistik, yang diperolehi dari Pusat Sumber Transplan Nasional, bilangan tahunan pengikrar penderma organ mengalami aliran turun naik. Sebagai contoh, sejak daftar pengikrar penderma organ dibuka, pada tahun 2000, mencatatkan jumlah pengikrar tahunan tertinggi iaitu sebanyak 16,625 pengikrar. Manakala yang paling rendah adalah pada tahun 1998 iaitu hanya 2,264 pengikrar. Untuk tahun ini, setakat data 31 Oktober 2008 (untuk tahun 2008 sahaja), jumlah pengikrar adalah seramai 10,142 orang pengikrar. Jumlah keseluruhan yang berikrar menjadi Penderma sejak tahun 1997 sehingga kini adalah melebihi 120,900 orang, dimana 60 peratus adalah Orang Cina, 22 peratus Orang India, 12 peratus Orang Melayu dan 3 peratus lain-lain.
Untuk makluman, kes transplantasi organ dan tisu yang dijalankan di Malaysia hanyalah sebanyak 227 kes, sejak tahun 1976 hingga 31 Oktober 2008. Dan untuk tahun ini sahaja, kes yang dikendalikan hanyalah sebanyak 21 kes. Walhal yang menunggu untuk pendermaan organ melebihi 4,000 orang.
Untuk makluman semua, kempen ini memberi tumpuan dan penekanan kepada pendermaan selepas kematian. Tanpa program pendermaan kadeverik yang berjaya, pesakit-pesakit yang memerlukan jantung, paru-paru, dan mata tidak akan ada harapan.
Umpamanya, kadar kematian di jalan raya di Negara kita adalah tinggi, 7,000 kematian dicatatkan akibat kemalangan di jalan raya setiap tahun. Jika sekiranya hanya 10 peratus dari jumlah kematian tersebut menderma organ atau tisu, ramai pesakit yang memerlukan tidak perlu menunggu lama untuk mendapatkan transplant mereka dan penderma hidup tidak lagi diperlukan. Selain untuk meningkatkan bilangan pendaftar, kempen ini juga bertujuan meningkatkan kesedaran masyarakat, sekiranya terjadi kematian, keluarga bersedia untuk menimbangkan pendermaan. Jadi amat mustahak mereka yang ingin menderma selepas kematian memaklumkan niat murni mereka kepada keluarga.
Bilangan penderma Kadaverik dari tahun 1976 sehingga November, seramai 229 orang. Untuk tahun ini sahaja 23 orang penderma kadeverik telah mendermakan 24 buah pinggang, 4 hati, 34 kornea, 11 injap jantung dan 3 set tulang. Tetapi, berdasarkan statistic yang diberikan oleh Pusat Sumber Transplan Nasional, jumlah pesakit yang menunggu pendermaan untuk buah pinggang, jantung, paru-paru dan hati adalah seramai 4,181 orang, manakala 6,162 orang lagi sedang dalam penilaian untuk dimasukkan ke program ini.
7. Yang Berbahagia, Dato-Dato, Datin-Datin, Tuan-tuan dan puan-puan sekalian, sesungguhnya untuk mengajak masyarakat serta memujuk mereka mendaftar sabagai penderma organ bukanlah suatu tanggungjawab yang mudah namum perkara ini bukanlah sesuatu yang mustahil untuk dilakukan. Salah satu cara yang didapati dapat memberikan pulangan yang baik adalah melalui penulisan serta penerbitan mesej yang disebarkan melalui media massa. Peribahasa Cina ada menyatakan:
Jika saya dengar, saya lupa,
Jika saya lihat saya ingat,
Jika saya buat saya tahu.
Kombinasi ketiga-tiga pernyataan ini adalah cara yang paling berkesan dalam menyalurkan pendidikan kesihatan kepada masyarakat. Idea, fakta dan pengetahuan boleh disalurkan sama ada secara audio, iaitu melalui pendengaran atau visual iaitu melalui pandangan serta pembacaan, tetapi kombinasi kedua-duanya termasuk penyertaan daripada masyarakat sendiri dapat menghasilkan keputusan yang paling baik. Inilah yang diharapkan melalui kempen ini agar mesej-mesej berkaitan pendermaan organ dapat menggalakkan penyertaan masyarakat umum.
8. Hadirin sekalian, dalam zaman teknologi masa kini, akses untuk mendapatkan maklumat bukan sahaja diperolehi melalui televisyen dan media cetak, malah, penulisan blog dan laman web juga mempunyai audien yang tersendiri. Oleh sebab itu, Pusat Sumber Transplan Nasional menghasilkan laman web sendiri agar medium ini dapat menyampaikan maklumat yang lebih terperinci merangkumi pelbagai aspek mengenai penerangan lanjut tentang pendermaan organ, seperti apa itu pendermaan organ, organ dan tisu yang boleh didermakan, siapa yang layak dan sebagainya, serta aktiviti-aktiviti promosi pendermaan organ,dan statistik terkini tentang daftar pengikrar penderma organ, malah melalui laman web ini, pengunjung dapat memuat turun borang pendaftaran untuk menjadi pengikrar penderma organ. Saya juga dijelaskan bahawa laman web ini juga mempunyai akses khas kepada pegawai-pegawai perubatan. Oleh yang demikian, ianya boleh dijadikan sebagai sumber bahan rujukan kepada para pegawai perubatan berkenaan mngenai pendermaan organ. Alamat laman web yang dimaksudkan adalah www.agiftoflife.gov.my.
9. Hadirin yang saya hormati sekalian. Untuk makluman semua, National Transplan Resource Centre atau Pusat Sumber Transplan Nasional merupakan satu jabatan di bawah Kementerian Kesihatan Malaysia yang berpusat di Hospital Kuala Lumpur. Ia adalah satu jabatan yang memberikan khidmat penerangan, serta menyelaras program promosi kesedaran kepada orang ramai mengenai pendermaan organ dan transplantasi di Malaysia.
Selain dari itu, ia juga bertindak sebagai pusat pendaftaran pengikrar pendermaan organ serta menyelaraskan kes pendermaan organ di Malaysia. Oleh yang demikian, semua daftar pengikrar penderma organ di Malaysia di kemaskini dan disimpan di Pusat Sumber Transplan Nasional yang secara rasminya ditubuhkan pada 1 November 1997 di Hospital Kuala Lumpur.
10. Tuan-tuan dan puan-puan sekalian, selaras dengan misi Pusat Sumber Transplan Nasional itu sendiri iaitu untuk mendapatkan seramai mungkin bakal-bakal penderma yang berpotensi untuk menyelamatkan pesakit-pesakit yang kegagalan fungsi organ yang kritikal. Logo korporat Pusat Sumber Transplan Nasional yang akan dilancarkan bermotifkan burung merpati sedang membawa riben hijau dengan slogan “A Gift of Life” melambangkan kesucian harapan yang dibawa melaui pendermaan organ sebagai satu anugerah kehidupan kepada yang memerlukan.
11. Hadirin sekalian, saya bagi pihak mewakili Jawatankuasa Bertindak Kesedaran Pendermaan Organ ingin merakamkan ucapan terima kasih kepada semua khasnya kepada NGO yang melibatkan diri secara aktif dalam membantu menjalankan Kempen Pendermaan Organ diseluruh Negara. Saya berharap melalui pelancaran 3 perkara ini, Program Pendermaan Organ akan mendapat tempat dan kesedaran pada masyarakat umum. Saya juga menyeru kepada semua, agar terus memainkan peranan aktif untuk kita sama-sama membantu meningkatkan tahap kesedaran masyarakat tentang pendermaan organ. Semoga dengan penglibatan kondusif yang murni ini sedikit sebanyak dapat membantu dan memberikan pengharapan kepada mereka yang memerlukan untuk meneruskan kehidupan.
12. Sebelum saya mengakhiri ucapan ini suka saya untuk mendeklamasikan sebuah sajak bertajuk Berapa Lama Usia Kita untuk renungan,
BERAPA LAMA USIA KITA?
Terhitungkah kita
Sesuatu yang bernama usia
Oleh tahun yang silih berganti
Atau sekadar tinggalan jasa dan bakti.
Apakah benar
Andainya usia kehidupan
Bias dihitung
Oleh jiwa yang didukung jasad
Pada tubuh yang hidup
Membawa bersama roh dan kemegahan
Menerima anugerah yang paling besar
Kehidupan dan pengharapan
Andai harus di hitung
Jarak masa suatu usia
Tiada tilik noktah
Apakala ia menjadi penyambung kehidupan
Kepadanya sang pemberi
Dan yang menerima pemberian yang tidak ternilai
Anugerah pengharapan dan kehidupan
13. Akhirkata, saya dengan sukacitanya merasmikan, Laman Web dan Logo Korporat Pusat Sumber Transplan Nasional serta Kempen Media Pendermaan Organ tahun 2008 – 2009. Sekian, terima kasih.
TAN SRI LEE LAM THYE
PENGERUSI JAWATANKUASA BERTINDAK KESEDARAN AWAM PENDERMAAN ORGAN
PENGERUSI JAWATANKUASA BERTINDAK KESEDARAN AWAM PENDERMAAN ORGAN SEMPENA
MAJLIS PERASMIAN KEMPEN MEDIA PENDERMAAN ORGAN 2008-2009
DI HOTEL HOSPITAL KUALA LUMPUR
PADA 22 NOVEMBER 2008
Yang saya muliakan Pengerusi Majlis,
Yang Berusaha Ketua-Ketua Jabatan,
Yang Berbahagia Tan Sri-Tan Sri, Dato’-Dato’, Datin-Datin,
Para NGO,
Rakan-rakan Media, dan
Tuan-tuan dan Puan-puan hadirin yang dihormati sekalian.
1. Selamat pagi dan salam sejahtera. Terlebih dahulu izinkanlah saya merakamkan ucapan terima kasih kepada Jawatankuasa Penganjur, Pusat Sumber Transplan Nasional kerana sudi menjemput saya menghadiri majlis yang cukup bermakna pada pagi ini dan seterusnya menyampaikan ucapan dan menyempurnakan MAJLIS TIGA DALAM SATU ini iaitu, perasmian Kempen Media Pendermaan Organ, Laman Web serta Logo Korporat Pusat Sumber Transplan Nasional.
2. Saya mewakili JAWATANKUASA BERTINDAK KESEDARAN AWAM PENDERMAAN ORGAN di bawah Kementerian Kesihatan Malaysia untuk mengucapkan ribuan terima kasih kepada semua pihak, termasuk pihak TOP Team Hospital-Hospital, dan NGO kerana selama ini telah bersama-sama menyokong program pendermaan organ untuk menyelamatkan dan memberikan harapan kepada mereka yang memerlukan.
3. Hadirin yang saya hormati sekalian. Secara umumnya pihak Kementerian Kesihatan Malaysia melalui Bahagian Pendidikan Kesihatan, dan Bahagian Perkembangan Kesihatan, melalui Pusat Sumber Transplan Nasional telah banyak menyelaras aktiviti-aktiviti kesedaran serta promosi Kempen Pendermaan Organ di Malaysia. Program-program ini diberikan sokongan yang padu bukan sahaja dikalangan kakitangan hospital sendiri malah kerjasama dan sokongan turut diberikan oleh pihak swasta serta badan-badan bukan kerajaan.
Mereka memainkan peranan yang penting dalam memastikan dan meningkatkan tahap kesedaran masyarakat mengenai kebaikan dan kemurnian pendermaan organ. Dan oleh sebab itu bilangan mereka yang berikrar untuk menjadi penderma organ meningkat dari tahun ke tahun.
4. Media memainkan peranan yang penting dalam menyampaikan maklumat kepada masyarakat tentang sesuatu perkara dengan jelas. Keberkesanan dan kemampuan media dalam menyampaikan maklumat kepada audien yang luas dan pelbagai latar belakang tidak dapat dinafikan.
Oleh yang demikian, pihak Kementerian Kesihatan Malaysia memperuntukan sebanyak RM2.4 juta untuk menjadikan Kempen Media Pendermaan Organ ini satu kenyataan. Kempen ini menyasarkan bilangan mereka yang berikrar akan bertambah dan sekurang-kurangnya masyarakat tahu mengenai apa itu yang dimaksudkan dengan pendermaan organ.
5. Dalam hubungan ini, KEMPEN MEDIA PENDERMAAAN ORGAN bermatlamat agar mesej mengenai kepentingan dan kesedaran masyarakat tentang Pendermaan Organ dapat disampaikan dengan lebih berkesan dan mampu mencapai tahap audien yang lebih luas.
Penghasilan bahan-bahan kempen Media Pendermaan Organ yang merangkumi penerbitan komersial di televisyen, radio dan juga di akhbar-akhbar utama ini diharap dapat memberikan impak kesedaran kepada masyarakat umum bahawa masih ramai yang menanti organ untuk mereka meneruskan kehidupan.
Kempen media besar-besaran ini akan berterusan sehingga Februari 2009 dan keberkesanan kempen ini akan dinilai sendiri oleh pihak Kementerian Kesihatan Malaysia sama ada ianya mampu mengubah persepsi dan kesedaran masyarakat tentang pendermaan organ.
6. Melalui statistik, yang diperolehi dari Pusat Sumber Transplan Nasional, bilangan tahunan pengikrar penderma organ mengalami aliran turun naik. Sebagai contoh, sejak daftar pengikrar penderma organ dibuka, pada tahun 2000, mencatatkan jumlah pengikrar tahunan tertinggi iaitu sebanyak 16,625 pengikrar. Manakala yang paling rendah adalah pada tahun 1998 iaitu hanya 2,264 pengikrar. Untuk tahun ini, setakat data 31 Oktober 2008 (untuk tahun 2008 sahaja), jumlah pengikrar adalah seramai 10,142 orang pengikrar. Jumlah keseluruhan yang berikrar menjadi Penderma sejak tahun 1997 sehingga kini adalah melebihi 120,900 orang, dimana 60 peratus adalah Orang Cina, 22 peratus Orang India, 12 peratus Orang Melayu dan 3 peratus lain-lain.
Untuk makluman, kes transplantasi organ dan tisu yang dijalankan di Malaysia hanyalah sebanyak 227 kes, sejak tahun 1976 hingga 31 Oktober 2008. Dan untuk tahun ini sahaja, kes yang dikendalikan hanyalah sebanyak 21 kes. Walhal yang menunggu untuk pendermaan organ melebihi 4,000 orang.
Untuk makluman semua, kempen ini memberi tumpuan dan penekanan kepada pendermaan selepas kematian. Tanpa program pendermaan kadeverik yang berjaya, pesakit-pesakit yang memerlukan jantung, paru-paru, dan mata tidak akan ada harapan.
Umpamanya, kadar kematian di jalan raya di Negara kita adalah tinggi, 7,000 kematian dicatatkan akibat kemalangan di jalan raya setiap tahun. Jika sekiranya hanya 10 peratus dari jumlah kematian tersebut menderma organ atau tisu, ramai pesakit yang memerlukan tidak perlu menunggu lama untuk mendapatkan transplant mereka dan penderma hidup tidak lagi diperlukan. Selain untuk meningkatkan bilangan pendaftar, kempen ini juga bertujuan meningkatkan kesedaran masyarakat, sekiranya terjadi kematian, keluarga bersedia untuk menimbangkan pendermaan. Jadi amat mustahak mereka yang ingin menderma selepas kematian memaklumkan niat murni mereka kepada keluarga.
Bilangan penderma Kadaverik dari tahun 1976 sehingga November, seramai 229 orang. Untuk tahun ini sahaja 23 orang penderma kadeverik telah mendermakan 24 buah pinggang, 4 hati, 34 kornea, 11 injap jantung dan 3 set tulang. Tetapi, berdasarkan statistic yang diberikan oleh Pusat Sumber Transplan Nasional, jumlah pesakit yang menunggu pendermaan untuk buah pinggang, jantung, paru-paru dan hati adalah seramai 4,181 orang, manakala 6,162 orang lagi sedang dalam penilaian untuk dimasukkan ke program ini.
7. Yang Berbahagia, Dato-Dato, Datin-Datin, Tuan-tuan dan puan-puan sekalian, sesungguhnya untuk mengajak masyarakat serta memujuk mereka mendaftar sabagai penderma organ bukanlah suatu tanggungjawab yang mudah namum perkara ini bukanlah sesuatu yang mustahil untuk dilakukan. Salah satu cara yang didapati dapat memberikan pulangan yang baik adalah melalui penulisan serta penerbitan mesej yang disebarkan melalui media massa. Peribahasa Cina ada menyatakan:
Jika saya dengar, saya lupa,
Jika saya lihat saya ingat,
Jika saya buat saya tahu.
Kombinasi ketiga-tiga pernyataan ini adalah cara yang paling berkesan dalam menyalurkan pendidikan kesihatan kepada masyarakat. Idea, fakta dan pengetahuan boleh disalurkan sama ada secara audio, iaitu melalui pendengaran atau visual iaitu melalui pandangan serta pembacaan, tetapi kombinasi kedua-duanya termasuk penyertaan daripada masyarakat sendiri dapat menghasilkan keputusan yang paling baik. Inilah yang diharapkan melalui kempen ini agar mesej-mesej berkaitan pendermaan organ dapat menggalakkan penyertaan masyarakat umum.
8. Hadirin sekalian, dalam zaman teknologi masa kini, akses untuk mendapatkan maklumat bukan sahaja diperolehi melalui televisyen dan media cetak, malah, penulisan blog dan laman web juga mempunyai audien yang tersendiri. Oleh sebab itu, Pusat Sumber Transplan Nasional menghasilkan laman web sendiri agar medium ini dapat menyampaikan maklumat yang lebih terperinci merangkumi pelbagai aspek mengenai penerangan lanjut tentang pendermaan organ, seperti apa itu pendermaan organ, organ dan tisu yang boleh didermakan, siapa yang layak dan sebagainya, serta aktiviti-aktiviti promosi pendermaan organ,dan statistik terkini tentang daftar pengikrar penderma organ, malah melalui laman web ini, pengunjung dapat memuat turun borang pendaftaran untuk menjadi pengikrar penderma organ. Saya juga dijelaskan bahawa laman web ini juga mempunyai akses khas kepada pegawai-pegawai perubatan. Oleh yang demikian, ianya boleh dijadikan sebagai sumber bahan rujukan kepada para pegawai perubatan berkenaan mngenai pendermaan organ. Alamat laman web yang dimaksudkan adalah www.agiftoflife.gov.my.
9. Hadirin yang saya hormati sekalian. Untuk makluman semua, National Transplan Resource Centre atau Pusat Sumber Transplan Nasional merupakan satu jabatan di bawah Kementerian Kesihatan Malaysia yang berpusat di Hospital Kuala Lumpur. Ia adalah satu jabatan yang memberikan khidmat penerangan, serta menyelaras program promosi kesedaran kepada orang ramai mengenai pendermaan organ dan transplantasi di Malaysia.
Selain dari itu, ia juga bertindak sebagai pusat pendaftaran pengikrar pendermaan organ serta menyelaraskan kes pendermaan organ di Malaysia. Oleh yang demikian, semua daftar pengikrar penderma organ di Malaysia di kemaskini dan disimpan di Pusat Sumber Transplan Nasional yang secara rasminya ditubuhkan pada 1 November 1997 di Hospital Kuala Lumpur.
10. Tuan-tuan dan puan-puan sekalian, selaras dengan misi Pusat Sumber Transplan Nasional itu sendiri iaitu untuk mendapatkan seramai mungkin bakal-bakal penderma yang berpotensi untuk menyelamatkan pesakit-pesakit yang kegagalan fungsi organ yang kritikal. Logo korporat Pusat Sumber Transplan Nasional yang akan dilancarkan bermotifkan burung merpati sedang membawa riben hijau dengan slogan “A Gift of Life” melambangkan kesucian harapan yang dibawa melaui pendermaan organ sebagai satu anugerah kehidupan kepada yang memerlukan.
11. Hadirin sekalian, saya bagi pihak mewakili Jawatankuasa Bertindak Kesedaran Pendermaan Organ ingin merakamkan ucapan terima kasih kepada semua khasnya kepada NGO yang melibatkan diri secara aktif dalam membantu menjalankan Kempen Pendermaan Organ diseluruh Negara. Saya berharap melalui pelancaran 3 perkara ini, Program Pendermaan Organ akan mendapat tempat dan kesedaran pada masyarakat umum. Saya juga menyeru kepada semua, agar terus memainkan peranan aktif untuk kita sama-sama membantu meningkatkan tahap kesedaran masyarakat tentang pendermaan organ. Semoga dengan penglibatan kondusif yang murni ini sedikit sebanyak dapat membantu dan memberikan pengharapan kepada mereka yang memerlukan untuk meneruskan kehidupan.
12. Sebelum saya mengakhiri ucapan ini suka saya untuk mendeklamasikan sebuah sajak bertajuk Berapa Lama Usia Kita untuk renungan,
BERAPA LAMA USIA KITA?
Terhitungkah kita
Sesuatu yang bernama usia
Oleh tahun yang silih berganti
Atau sekadar tinggalan jasa dan bakti.
Apakah benar
Andainya usia kehidupan
Bias dihitung
Oleh jiwa yang didukung jasad
Pada tubuh yang hidup
Membawa bersama roh dan kemegahan
Menerima anugerah yang paling besar
Kehidupan dan pengharapan
Andai harus di hitung
Jarak masa suatu usia
Tiada tilik noktah
Apakala ia menjadi penyambung kehidupan
Kepadanya sang pemberi
Dan yang menerima pemberian yang tidak ternilai
Anugerah pengharapan dan kehidupan
13. Akhirkata, saya dengan sukacitanya merasmikan, Laman Web dan Logo Korporat Pusat Sumber Transplan Nasional serta Kempen Media Pendermaan Organ tahun 2008 – 2009. Sekian, terima kasih.
TAN SRI LEE LAM THYE
PENGERUSI JAWATANKUASA BERTINDAK KESEDARAN AWAM PENDERMAAN ORGAN
实达基金会主席丹斯里李霖泰在移交一辆救护车给马来西亚雪兰莪州班底区圣约翰救伤队仪式之演讲词
今天是一个值得纪念的日子，实达基金会正式移交期待已久的新救护车给马来西亚圣约翰救伤队。这辆新的救护车将是第17辆救护车和第33辆交通工具。实达基金会主席丹斯里李霖泰表示实达基金会很高兴因为该基金会的贡献已让该组织能够提供更好地服务于广大的公众。
在过去30年，圣约翰救伤队已在巴生河流域提供24小时紧急救护服务予当地居民，并已成为在巴生河流域最大的救护车服务。今年年初实达基金会第一次与圣约翰救伤队接触时，该组织提出要求一辆新的救护车。原因是老年救护车需要逐步淘汰，因为它们的维持费很高，已经不实际了。
我们毫不犹豫地积极回应圣约翰救伤队的要求；这正是实达基金会一贯支持提供医疗援助以满足各阶层人士的宗旨，不管是残疾、贫困或病危。
除了通过我们的实达学生领养计划，其中规定基本的教育需求给贫困的小学生，该基金会还积极提供财政援助给各种福利，教育和医疗事业。多年来，许多非营利组织、福利机构、慈善团体和贫困个人都受益于实达基金会的慈善事业。
李氏表示圣约翰救伤队该组织提供24小时医疗援助确实是一个非常崇高的要求，它符合我们的基金会的坚定目标，因此前来援助他们。
我很高兴地了解到，圣约翰救伤队在雪兰莪州的救护服务又向前迈进了一步，并推出全州救护车服务；该救护车服务将包括来自其他地区如八打灵再也、加影和士拉央，而总部则设在巴生。因此我代表实达基金会真诚的希望，我们贡献了RM185 ， 000的费用，提供一辆新的救护车及其配件将协助圣约翰继续为人民的服务。
在过去30年，圣约翰救伤队已在巴生河流域提供24小时紧急救护服务予当地居民，并已成为在巴生河流域最大的救护车服务。今年年初实达基金会第一次与圣约翰救伤队接触时，该组织提出要求一辆新的救护车。原因是老年救护车需要逐步淘汰，因为它们的维持费很高，已经不实际了。
我们毫不犹豫地积极回应圣约翰救伤队的要求；这正是实达基金会一贯支持提供医疗援助以满足各阶层人士的宗旨，不管是残疾、贫困或病危。
除了通过我们的实达学生领养计划，其中规定基本的教育需求给贫困的小学生，该基金会还积极提供财政援助给各种福利，教育和医疗事业。多年来，许多非营利组织、福利机构、慈善团体和贫困个人都受益于实达基金会的慈善事业。
李氏表示圣约翰救伤队该组织提供24小时医疗援助确实是一个非常崇高的要求，它符合我们的基金会的坚定目标，因此前来援助他们。
我很高兴地了解到，圣约翰救伤队在雪兰莪州的救护服务又向前迈进了一步，并推出全州救护车服务；该救护车服务将包括来自其他地区如八打灵再也、加影和士拉央，而总部则设在巴生。因此我代表实达基金会真诚的希望，我们贡献了RM185 ， 000的费用，提供一辆新的救护车及其配件将协助圣约翰继续为人民的服务。
Speech in conjunction with the donation of an ambulance to St. John Ambulance Malaysia, Kawasan Pantai Selangor
Today marks a memorable day for S P Setia Foundation and St. John Ambulance Malaysia as we officially hand over the much awaited new ambulance to the organization.
This new ambulance will be their 17th ambulance and 33rd in their fleet of vehicles and the Foundation is gratified in knowing that its contribution has resulted in the organization being able to better serve the public at large.
Over the last three decades, St. John Ambulance has been offering 24-hours Emergency Ambulance Service to residents in the Klang Valley and has grown to be the largest ambulance service provider in the Klang Valley.
S P Setia Foundation was first approached by St. John Ambulance earlier this year when the organization made a request for a new ambulance due to the fact that a couple of the older ambulances needed to be phased out as the cost of maintaining these vehicles were no longer at a practical level.
We did not hesitate to respond positively to this request as the Foundation has always been supportive of providing medical assistance to meet the needs of Malaysians who are disabled, poverty stricken or critically ill.
Apart from our Setia Adoption Programme which provides for the basic educational needs of poor primary school pupils, the Foundation is also active in the provision of financial assistance to various general welfare, education and medical causes.
Over the years, many non-profit organizations, welfare bodies, charitable groups, voluntary outfits and needy individuals have benefited from the philanthropy of the S P Setia Foundation.
Ladies and gentlemen.
Coming to the aid of St. John, an organization that provides 24-hour medical assistance was indeed a very noble calling and it is in line with our Foundation’s objective.
I am pleased to understand that St John Ambulance Selangor is taking its ambulance service a step further, launching a state-wide ambulance service that will encompass ambulances from other districts like Petaling Jaya, North and South Kajang, and Selayang with the core centre based in Klang.
I sincerely hope that our contribution of RM185,000 towards the cost of a new vehicle and its customised fittings will assist St. John to continue with its valued service to the public.
I would also like to convey my heartfelt wishes to the staff of St. John for their continued dedication in serving those in need.
Your steadfastness in upholding your service to mankind is something that is truly admired and I wish you all the best.
Thank you and have a good day.
This new ambulance will be their 17th ambulance and 33rd in their fleet of vehicles and the Foundation is gratified in knowing that its contribution has resulted in the organization being able to better serve the public at large.
Over the last three decades, St. John Ambulance has been offering 24-hours Emergency Ambulance Service to residents in the Klang Valley and has grown to be the largest ambulance service provider in the Klang Valley.
S P Setia Foundation was first approached by St. John Ambulance earlier this year when the organization made a request for a new ambulance due to the fact that a couple of the older ambulances needed to be phased out as the cost of maintaining these vehicles were no longer at a practical level.
We did not hesitate to respond positively to this request as the Foundation has always been supportive of providing medical assistance to meet the needs of Malaysians who are disabled, poverty stricken or critically ill.
Apart from our Setia Adoption Programme which provides for the basic educational needs of poor primary school pupils, the Foundation is also active in the provision of financial assistance to various general welfare, education and medical causes.
Over the years, many non-profit organizations, welfare bodies, charitable groups, voluntary outfits and needy individuals have benefited from the philanthropy of the S P Setia Foundation.
Ladies and gentlemen.
Coming to the aid of St. John, an organization that provides 24-hour medical assistance was indeed a very noble calling and it is in line with our Foundation’s objective.
I am pleased to understand that St John Ambulance Selangor is taking its ambulance service a step further, launching a state-wide ambulance service that will encompass ambulances from other districts like Petaling Jaya, North and South Kajang, and Selayang with the core centre based in Klang.
I sincerely hope that our contribution of RM185,000 towards the cost of a new vehicle and its customised fittings will assist St. John to continue with its valued service to the public.
I would also like to convey my heartfelt wishes to the staff of St. John for their continued dedication in serving those in need.
Your steadfastness in upholding your service to mankind is something that is truly admired and I wish you all the best.
Thank you and have a good day.
Speech by Tan Sri Lee Lam Thye at the Presentation of Vocational Service Awards by the Rotary Club of Kelana Jaya at Sheraton Subang
I wish to thank President of the Rotary Club of KELANA JAYA David Goh and the Organising Committee for inviting me as the Guest of Honour at your VOCATIONAL SERVICE AWARD 2008.
I have been informed that this very meaningful event has been organised to recognize various community, social and NGO activists who are CARE GIVERS and have rendered time, effort and love to take care of the very old, terminally-ill, spastic children and others who need care and attention.
These CARE GIVERS have been nominated by several nursing homes, associations and NGOs – numbering about twenty-seven in all - for having proven their humane dedication to serve the terminally-ill, needy and others.
As a past recipient of the Paul Harris Fellow Award, I wish to compliment the Rotary Club of Kelana Jaya for its many contributions to provide humanitarian service, encourage high ethical standards in all vocations and help build goodwill, peace and harmony.
Promoting high ethical standard in business and professional life is part of Rotary’s second avenue of service that is VOCATIONAL SERVICE.
The fact that Rotary not only award the professionals but also the CARE GIVERS from various NGOs, voluntary bodies and welfare homes is a clear recognition of your timeless, selflessness and yeoman service to society in the service of mankind.
I have worked in the areas of crime prevention, occupational safety and various social issues. In the course of my work I have come across many many compassionate Malaysians who never fail to lend a hand, give a thought, do a deed and lace life with meanings for the less fortunate.
I pay tribute to these selfless and committed CARE GIVERS and social workers who have been working tirelessly behind the scene to provide care and love to the terminally-ill, the disabled and many other unfortunate ones in our community.
They have played pivotal roles in giving meaning to a CARING SOCIETY.
These dedicated and committed CARE GIVERS should be apply described as the UNSUNG HEROES and they are the ones who we are honouring today by recognizing their contributions through the Rotary Club of Kelana Jaya VOCATIONAL SERVICE AWARDS. CONGRATULATIONS.
In conclusion let me state we must not be a society of selfishness, of greed, madly pursuing material wealth, but a caring one. We have to build communities imbued with cooperation and a caring spirit, moral awareness, social consciousness, psychological balance and spiritual enlightenment.
I have been informed that this very meaningful event has been organised to recognize various community, social and NGO activists who are CARE GIVERS and have rendered time, effort and love to take care of the very old, terminally-ill, spastic children and others who need care and attention.
These CARE GIVERS have been nominated by several nursing homes, associations and NGOs – numbering about twenty-seven in all - for having proven their humane dedication to serve the terminally-ill, needy and others.
As a past recipient of the Paul Harris Fellow Award, I wish to compliment the Rotary Club of Kelana Jaya for its many contributions to provide humanitarian service, encourage high ethical standards in all vocations and help build goodwill, peace and harmony.
Promoting high ethical standard in business and professional life is part of Rotary’s second avenue of service that is VOCATIONAL SERVICE.
The fact that Rotary not only award the professionals but also the CARE GIVERS from various NGOs, voluntary bodies and welfare homes is a clear recognition of your timeless, selflessness and yeoman service to society in the service of mankind.
I have worked in the areas of crime prevention, occupational safety and various social issues. In the course of my work I have come across many many compassionate Malaysians who never fail to lend a hand, give a thought, do a deed and lace life with meanings for the less fortunate.
I pay tribute to these selfless and committed CARE GIVERS and social workers who have been working tirelessly behind the scene to provide care and love to the terminally-ill, the disabled and many other unfortunate ones in our community.
They have played pivotal roles in giving meaning to a CARING SOCIETY.
These dedicated and committed CARE GIVERS should be apply described as the UNSUNG HEROES and they are the ones who we are honouring today by recognizing their contributions through the Rotary Club of Kelana Jaya VOCATIONAL SERVICE AWARDS. CONGRATULATIONS.
In conclusion let me state we must not be a society of selfishness, of greed, madly pursuing material wealth, but a caring one. We have to build communities imbued with cooperation and a caring spirit, moral awareness, social consciousness, psychological balance and spiritual enlightenment.
Speech by the Honorary Member of the Rotary Club of Kuala Lumpur DiRaja, Tan Sri Lee Lam Thye when launching the Charity Dinner Show by RCKL Diraja
Let me at the outset congratulate the RCKL DiRaja for initiating yet another CHARITY PROJECT in aid of the Taman Megah Home for Disabled and under privileged children working together with the Inner Wheel Club of KL, Your Friendly Entertainer Sdn Bhd and Toniq Creative Management Sdn Bhd.
As one of the past recipients of the Paul Harris Fellow Award and an Honorary Member of the RCKL DiRaja, it is indeed my privilege to associate myself with another philanthropic event so ably carried out by fellow Rotarians and Inner Wheelers.
I am pleased to note that your charity event is in line with the recent call by the Rotary International President to Rotarians to use their resources to help curb child mortality around the world.
Through this project to help the Taman Megah Home for Disabled and under-privileged children the RCKL DiRaja is responding to the RI theme for 2008-2009 which is “MAKE DREAMS REAL” for the world’s children.
The RCKL DiRaja can take pride in the fact that it had successfully embarked upon various charity and community projects over the past 80 years ranging from the establishment of the Sungai Buloh leprosarium, the first Blood Bank, formation of Malaysian Association for the Prevention of Tuberculosis to the setting up of the Rotary Training Institute for Carers of the Handicapped.
RCKL DiRaja also initiated the idea of the Outward Bound School, the Society for the Prevention of Cruelty to Animals. It sponsored the Malaysian Zoological Society and National Zoo, Diabetes Association, donated a Mobile library, a Mobile Eye Clinic and a Mobile Blood Donor's van. The club also contributed to the Selangor & FT Spastic Children's Association Building and many other projects.
Tonight I wish to talk a little about the importance of the philanthropic spirit and a caring culture.
Civilization and progress are not to be measured only by the gross national product and technological capacity.
They are also measured by the development of the human conscience and its response when faced by the facts of human sufferings, the denial of human needs and the violation of human rights.
A caring society reflects a vision of a nation, in which the welfare of the people will revolve not around the state or the individual but around a strong and resilient family system.
A caring society, in my view, is one, which attaches great importance to the development of the human being – the human being who is imbued with compassion, understanding, a sense of justice and a generous attitude.
These are essential ingredients for creating a caring society in which all will have their rightful place. To reach this goal, it is essential for society to recognize the inherent values of each individual.
Every person should have the right to develop his/her potential to the fullest and lead a fulfilling lifestyle.
While it is essential to strive for a caring society in line with the seventh challenge of Vision 2020, it must be emphasized here that such a society must be developed and fostered not only for the purpose of our national vision but for the sake of the poor, the needy and the less fortunate who are found in every society however affluent and progressive it may be.
In the pursuit of success in their respective fields, affluent Malaysians must not lose the human touch and forget about helping the needy and the poor.
They must never become so caught up in the race for success that they lose all interest beyond their personal interests and rewards.
No amount of money can substitute this essential human touch, without which progress and prosperity become meaningless.
I need to emphasise here that the progress and maturity of a society is not measured by the GDP ringgit and technological wizardry alone, but also by its sense of responsibility, spirit of generosity and the importance it places on the dignity and well-being of its less fortunate members.
While it is gratifying to note that by and large Malaysians are generous, I feel more could be done by the affluent to help the poor and the less fortunate.
More could and should be done by more fortunate Malaysians either individually or collectively to help build a caring culture and a caring society which is vital for the attainment of united and harmonious nation in line with Vision 2020.
I have always maintained that there must be a total effort and a national commitment to help build a concerned and caring society based on mutual help and understanding.
There is a need for an enduring caring culture, and efforts to instill into each and everyone a caring attitude, a feeling for humanity, the poor and the needy and a care for his or her less fortunate human being.
The spontaneous outpouring of sympathy and offers of practical help by the public in response to several tragedies in the country involving human lives and the continuing financial support given to charitable causes are evidence of the caring attitude of Malaysians.
Our caring efforts should be intensified in the days ahead and steps must be taken to further instill in the young a sense of being caring and concerned for our needy fellow human beings.
When discussing the subject of a caring society, one cannot ignore the important role of voluntarism and philanthropy in contributing towards the realization of a caring society.
Tonight’s charity event stands as a shining example of what Rotarians can do as volunteers and philanthropists in the service of mankind.
As one of the past recipients of the Paul Harris Fellow Award and an Honorary Member of the RCKL DiRaja, it is indeed my privilege to associate myself with another philanthropic event so ably carried out by fellow Rotarians and Inner Wheelers.
I am pleased to note that your charity event is in line with the recent call by the Rotary International President to Rotarians to use their resources to help curb child mortality around the world.
Through this project to help the Taman Megah Home for Disabled and under-privileged children the RCKL DiRaja is responding to the RI theme for 2008-2009 which is “MAKE DREAMS REAL” for the world’s children.
The RCKL DiRaja can take pride in the fact that it had successfully embarked upon various charity and community projects over the past 80 years ranging from the establishment of the Sungai Buloh leprosarium, the first Blood Bank, formation of Malaysian Association for the Prevention of Tuberculosis to the setting up of the Rotary Training Institute for Carers of the Handicapped.
RCKL DiRaja also initiated the idea of the Outward Bound School, the Society for the Prevention of Cruelty to Animals. It sponsored the Malaysian Zoological Society and National Zoo, Diabetes Association, donated a Mobile library, a Mobile Eye Clinic and a Mobile Blood Donor's van. The club also contributed to the Selangor & FT Spastic Children's Association Building and many other projects.
Tonight I wish to talk a little about the importance of the philanthropic spirit and a caring culture.
Civilization and progress are not to be measured only by the gross national product and technological capacity.
They are also measured by the development of the human conscience and its response when faced by the facts of human sufferings, the denial of human needs and the violation of human rights.
A caring society reflects a vision of a nation, in which the welfare of the people will revolve not around the state or the individual but around a strong and resilient family system.
A caring society, in my view, is one, which attaches great importance to the development of the human being – the human being who is imbued with compassion, understanding, a sense of justice and a generous attitude.
These are essential ingredients for creating a caring society in which all will have their rightful place. To reach this goal, it is essential for society to recognize the inherent values of each individual.
Every person should have the right to develop his/her potential to the fullest and lead a fulfilling lifestyle.
While it is essential to strive for a caring society in line with the seventh challenge of Vision 2020, it must be emphasized here that such a society must be developed and fostered not only for the purpose of our national vision but for the sake of the poor, the needy and the less fortunate who are found in every society however affluent and progressive it may be.
In the pursuit of success in their respective fields, affluent Malaysians must not lose the human touch and forget about helping the needy and the poor.
They must never become so caught up in the race for success that they lose all interest beyond their personal interests and rewards.
No amount of money can substitute this essential human touch, without which progress and prosperity become meaningless.
I need to emphasise here that the progress and maturity of a society is not measured by the GDP ringgit and technological wizardry alone, but also by its sense of responsibility, spirit of generosity and the importance it places on the dignity and well-being of its less fortunate members.
While it is gratifying to note that by and large Malaysians are generous, I feel more could be done by the affluent to help the poor and the less fortunate.
More could and should be done by more fortunate Malaysians either individually or collectively to help build a caring culture and a caring society which is vital for the attainment of united and harmonious nation in line with Vision 2020.
I have always maintained that there must be a total effort and a national commitment to help build a concerned and caring society based on mutual help and understanding.
There is a need for an enduring caring culture, and efforts to instill into each and everyone a caring attitude, a feeling for humanity, the poor and the needy and a care for his or her less fortunate human being.
The spontaneous outpouring of sympathy and offers of practical help by the public in response to several tragedies in the country involving human lives and the continuing financial support given to charitable causes are evidence of the caring attitude of Malaysians.
Our caring efforts should be intensified in the days ahead and steps must be taken to further instill in the young a sense of being caring and concerned for our needy fellow human beings.
When discussing the subject of a caring society, one cannot ignore the important role of voluntarism and philanthropy in contributing towards the realization of a caring society.
Tonight’s charity event stands as a shining example of what Rotarians can do as volunteers and philanthropists in the service of mankind.
Public Services
NIOSH Chairman, Tan Sri Lee Lam Thye today called on all government department and agencies as well as the private sector to adopt and implement a culture of maintenance and efficient service in line with the principle of integrity so that public convenience and safety will always be assured.
One of the many issues of public concern is how to develop a strong maintenance culture in Malaysia in the interest of public safety and convenience.
Malaysia is known as a country which prides itself in the provision of First World infrastructure but not in terms of its maintenance of these infrastructure.
Incidences of defects and breakdown in new government buildings and infrastructures are still fresh in our minds. Problems of such nature are embarrassing and for too serious to be ignored.
These unpleasant occurrences are a reflection of a Malaysian malaise clearly manifested in inferior quality work, poor execution, inept management, poor maintenance and lack of ethics.
What is at stake is not only the question of ethics but also the issue of Safety and Health at work. The occurrence of collapsing structure in buildings is an issue affecting health and safety at work which must not be overlooked.
All workplaces, whether private or government, with more than 40 or more employees are required by law (the Occupational Safety and Health Act 1994) to establish safety and health committees at the workplace to discuss and implement accident prevention or OSH programmes at the workplaces.
It is time for everyone to curb the Malaysian malaise of inferior quality work, poor execution, inept management and poor maintenance.
The comment that Malaysia is a case of a country “having First World infrastructure but Third World Mentality” is very true when it comes to the practice of maintenance.
Maintenance and service has never been the country’s forte. We are good at providing state-of-the-art buildings and equipment but when it comes to maintaining them and making them function properly we have many shortcomings and weaknesses.
Poor maintenance of public buildings and infrastructures can lead to accidents and injuries. Public toilets which are not properly maintained can cause public inconveniences. Children’s playgrounds poorly maintained can also result in accidents and injuries. Roads and public drains not properly maintained can also cause flash floods.
All authorities and every Malaysian must imbibe the culture of strong maintenance and make it a way of life. Let us not have first world infrastructure but a third class mentality.
Improving a country’s image is not only the responsibility of the government but also the duty of each citizen who must be civic-minded.
Despite Malaysia’s success in economic development, we have not succeeded to develop a civic-minded society. Indiscriminate throwing of litter is still very common despite public campaigns on anti-littering. There are still many inconsiderate drivers on our roads.
Let it not be said that Malaysians work hard to pursue wealth and status but they lose sight of their civic obligations.
One of the many issues of public concern is how to develop a strong maintenance culture in Malaysia in the interest of public safety and convenience.
Malaysia is known as a country which prides itself in the provision of First World infrastructure but not in terms of its maintenance of these infrastructure.
Incidences of defects and breakdown in new government buildings and infrastructures are still fresh in our minds. Problems of such nature are embarrassing and for too serious to be ignored.
These unpleasant occurrences are a reflection of a Malaysian malaise clearly manifested in inferior quality work, poor execution, inept management, poor maintenance and lack of ethics.
What is at stake is not only the question of ethics but also the issue of Safety and Health at work. The occurrence of collapsing structure in buildings is an issue affecting health and safety at work which must not be overlooked.
All workplaces, whether private or government, with more than 40 or more employees are required by law (the Occupational Safety and Health Act 1994) to establish safety and health committees at the workplace to discuss and implement accident prevention or OSH programmes at the workplaces.
It is time for everyone to curb the Malaysian malaise of inferior quality work, poor execution, inept management and poor maintenance.
The comment that Malaysia is a case of a country “having First World infrastructure but Third World Mentality” is very true when it comes to the practice of maintenance.
Maintenance and service has never been the country’s forte. We are good at providing state-of-the-art buildings and equipment but when it comes to maintaining them and making them function properly we have many shortcomings and weaknesses.
Poor maintenance of public buildings and infrastructures can lead to accidents and injuries. Public toilets which are not properly maintained can cause public inconveniences. Children’s playgrounds poorly maintained can also result in accidents and injuries. Roads and public drains not properly maintained can also cause flash floods.
All authorities and every Malaysian must imbibe the culture of strong maintenance and make it a way of life. Let us not have first world infrastructure but a third class mentality.
Improving a country’s image is not only the responsibility of the government but also the duty of each citizen who must be civic-minded.
Despite Malaysia’s success in economic development, we have not succeeded to develop a civic-minded society. Indiscriminate throwing of litter is still very common despite public campaigns on anti-littering. There are still many inconsiderate drivers on our roads.
Let it not be said that Malaysians work hard to pursue wealth and status but they lose sight of their civic obligations.
Monday, November 24, 2008
SPCA
I read with serious concern a recent statement by the Society For The Prevention of Cruelty To Animals (SPCA) pointing out to alleged cruelty to animals by municipal and contracted dog-catchers in the Subang Jaya and Shah Alam areas.
It had been alleged that dog-catchers trespassed into private homes and dragged the dogs out of the homes and in the process inflicted serious injuries on the animals.
Such inhumane actions and cruelty to the animals, even if they are not licenced, is highly deplorable and should be thoroughly investigated.
The other issue which is of utmost concern is that these overzealous dog-catchers have no legal right or authority to trespass into private homes just because they detect a dog without licence.
Is it because these contracted dog-catchers are given too attractive monetary incentives that they use all available means even if unlawful to nab these dogs by hook or by cook.
The Department of Veterinary Services (DVS) cannot be unconcerned about the various allegations on cruelty to animals.
It should step in and put a stop to all such inhumane treatment to the animals by the municipal and contracted dog-catchers.
As has been appointed out by the SPCA, DVS has issued its Humane Management of Stray Animals Guidelines to all municipal councils in Malaysia. The basis of the guidelines are the Five Freedoms for Animals, and cover aspects like catching, transportation, housing and euthanasia.
We hope that all municipals will adopt these guidelines, to ensure that all animals under their care will be treated with kindness and compassion.
It had been alleged that dog-catchers trespassed into private homes and dragged the dogs out of the homes and in the process inflicted serious injuries on the animals.
Such inhumane actions and cruelty to the animals, even if they are not licenced, is highly deplorable and should be thoroughly investigated.
The other issue which is of utmost concern is that these overzealous dog-catchers have no legal right or authority to trespass into private homes just because they detect a dog without licence.
Is it because these contracted dog-catchers are given too attractive monetary incentives that they use all available means even if unlawful to nab these dogs by hook or by cook.
The Department of Veterinary Services (DVS) cannot be unconcerned about the various allegations on cruelty to animals.
It should step in and put a stop to all such inhumane treatment to the animals by the municipal and contracted dog-catchers.
As has been appointed out by the SPCA, DVS has issued its Humane Management of Stray Animals Guidelines to all municipal councils in Malaysia. The basis of the guidelines are the Five Freedoms for Animals, and cover aspects like catching, transportation, housing and euthanasia.
We hope that all municipals will adopt these guidelines, to ensure that all animals under their care will be treated with kindness and compassion.
Ketagihan Fantasi Siber
Beberapa ibu-bapa telah menulis kepada saya baru-baru ini menyatakan kebimbangan mereka mengenai ketagihan anak-anak muda kepada fantasi siber melalui permainan komputer atau “computer games” yang terdapat di kafe siber yang mereka kunjungi.
Semakin ramai anak-anak muda telah mengunjungi kafe siber ini untuk bermain computer games dengan alasan ingin mendapat ketenangan atau merehatkan minda dari tekanan alam persekolahan.
Menurut iba-bapa tersebut, bukan ketagihan dadah yang dihadapi anak-anak muda ini tetapi sebaliknya ialah ketagihan kepada permainan siber.
Tidak lama dulu terdapat lapuran yang meluas didalam media mengenai pelajar sekolah rendah dan menengah yang berpakaian seragam sekolah didapati berada didalam kafe siber tertentu dipersekitaran Kuala Lumpur dan Ipoh ketika dilakukan pemeriksaan oleh Jabatan Pelajaran.
Inilah hakikatnya pada hari ini. Semakin ramai anak-anak muda telah menjadi penagih kepada fantasi siber. Dan ini adalah masaalah yang perlu ditangani oleh sekolah, ibu-bapa dan pihak-pihak yang berkenaan.
Tidak ada salahnya permainan komputer ini digunakan untuk merihatkan minda tetapi ia hendaklah dilakukan dengan kadar yang sederhana. Sebarang bentuk penagihan adalah tidak baik terutamanya kepada pelajar yang perlu belajar dan menduduki peperiksaan.
Apa yang lebih buruk lagi ialah apabila ketagihan terhadap computer games ini membawa kepada perjudian yang merupakan punca utama kepada banyak keburukan.
Perjudian siber tidak boleh dibenarkan dan anak-anak muda kita tidak boleh terbabit denganya.
Walaupun saya tidak memusuhi kafe siber, tetapi peratutan yang mengekang operasi mereka terutamanya bersangkutan dengan tempat ia beroperasi dan penguatkuasaan terhadapnya hendaklah diperketatkan untuk mengelak ia menjadi punca kepada penyakit sosial kepada masyarakat.
Bagaimanakah pengusaha kafe siber seperti itu membenarkan pelajar sekolah memasuki premis mereka sedangkan notis didepan pintu dengan jelas menyatakan pelajar yang memakai seragam sekolah tidak dibenarkan masuk.
Kafe siber telah tumbuh bagaikan cendawan diserata pelusuk negara dan penguat kuasa tempatan yang mengeluarkan lesen kepada pengusaha kafe siber ini tidak mampu untuk memantau kesan buruk kepada masyarakat yang diujudkan oleh operasi kafe siber ini.
Untuk mengharapkan para pengusaha kafe siber ini beretika dan melakukan pengawalan kendiri untuk menyekat mereka yang dibawah umur 18 tahun dari memasuki kafe siber ini adalah mustahil kerana mereka mempunyai kepentingan kewangan terhadap perkara tersebut.
Semua penguatkuasa tempatan perlu memastikan pengusaha kafe siber mematuhi syarat-syarat yang dikenakan terhadap permit lesen mereka seperti menghadkan operasi kepada waktu yang tertentu dan tidak membenarkan anak-anak dibawah umur memasuki premis mereka.
Walaupun kita mengalu-alukan zaman teknologi maklumat dan kominikasi (ICT), kita juga perlu melindungi generasi muda kita dari pengaruh negatif yang dibawa oleh kemajuan teknologi maklumat dan komunikasi ini.
Dengan perkembangan dan kemajuan pendidikan pintar, mendapatkan ilmu dan pengetahuan perlu dilakukan dengan pendidikan moral yang mencukupi.
Walaupun kita perlu menghasilkan pekerja yang mempunyai kepakaran komputer dalam zaman teknologi maklumat dan komunikasi ini, ia perlu dilakukan tanpa mengorkan atau mengabaikan keperluan penerapan nilai-nilai moral yang baik.
Dengan kemajuan maklumat tanpa sempadan, lebih penekanan hendaklah diberikan terhadap penerapan nilai-nilai moral didalam pendidikan untuk mengelakkan munculnya lebih banyak jenayah siber.
Semakin ramai anak-anak muda telah mengunjungi kafe siber ini untuk bermain computer games dengan alasan ingin mendapat ketenangan atau merehatkan minda dari tekanan alam persekolahan.
Menurut iba-bapa tersebut, bukan ketagihan dadah yang dihadapi anak-anak muda ini tetapi sebaliknya ialah ketagihan kepada permainan siber.
Tidak lama dulu terdapat lapuran yang meluas didalam media mengenai pelajar sekolah rendah dan menengah yang berpakaian seragam sekolah didapati berada didalam kafe siber tertentu dipersekitaran Kuala Lumpur dan Ipoh ketika dilakukan pemeriksaan oleh Jabatan Pelajaran.
Inilah hakikatnya pada hari ini. Semakin ramai anak-anak muda telah menjadi penagih kepada fantasi siber. Dan ini adalah masaalah yang perlu ditangani oleh sekolah, ibu-bapa dan pihak-pihak yang berkenaan.
Tidak ada salahnya permainan komputer ini digunakan untuk merihatkan minda tetapi ia hendaklah dilakukan dengan kadar yang sederhana. Sebarang bentuk penagihan adalah tidak baik terutamanya kepada pelajar yang perlu belajar dan menduduki peperiksaan.
Apa yang lebih buruk lagi ialah apabila ketagihan terhadap computer games ini membawa kepada perjudian yang merupakan punca utama kepada banyak keburukan.
Perjudian siber tidak boleh dibenarkan dan anak-anak muda kita tidak boleh terbabit denganya.
Walaupun saya tidak memusuhi kafe siber, tetapi peratutan yang mengekang operasi mereka terutamanya bersangkutan dengan tempat ia beroperasi dan penguatkuasaan terhadapnya hendaklah diperketatkan untuk mengelak ia menjadi punca kepada penyakit sosial kepada masyarakat.
Bagaimanakah pengusaha kafe siber seperti itu membenarkan pelajar sekolah memasuki premis mereka sedangkan notis didepan pintu dengan jelas menyatakan pelajar yang memakai seragam sekolah tidak dibenarkan masuk.
Kafe siber telah tumbuh bagaikan cendawan diserata pelusuk negara dan penguat kuasa tempatan yang mengeluarkan lesen kepada pengusaha kafe siber ini tidak mampu untuk memantau kesan buruk kepada masyarakat yang diujudkan oleh operasi kafe siber ini.
Untuk mengharapkan para pengusaha kafe siber ini beretika dan melakukan pengawalan kendiri untuk menyekat mereka yang dibawah umur 18 tahun dari memasuki kafe siber ini adalah mustahil kerana mereka mempunyai kepentingan kewangan terhadap perkara tersebut.
Semua penguatkuasa tempatan perlu memastikan pengusaha kafe siber mematuhi syarat-syarat yang dikenakan terhadap permit lesen mereka seperti menghadkan operasi kepada waktu yang tertentu dan tidak membenarkan anak-anak dibawah umur memasuki premis mereka.
Walaupun kita mengalu-alukan zaman teknologi maklumat dan kominikasi (ICT), kita juga perlu melindungi generasi muda kita dari pengaruh negatif yang dibawa oleh kemajuan teknologi maklumat dan komunikasi ini.
Dengan perkembangan dan kemajuan pendidikan pintar, mendapatkan ilmu dan pengetahuan perlu dilakukan dengan pendidikan moral yang mencukupi.
Walaupun kita perlu menghasilkan pekerja yang mempunyai kepakaran komputer dalam zaman teknologi maklumat dan komunikasi ini, ia perlu dilakukan tanpa mengorkan atau mengabaikan keperluan penerapan nilai-nilai moral yang baik.
Dengan kemajuan maklumat tanpa sempadan, lebih penekanan hendaklah diberikan terhadap penerapan nilai-nilai moral didalam pendidikan untuk mengelakkan munculnya lebih banyak jenayah siber.
Wednesday, November 19, 2008
Public Services in Malaysia
One of the many issues of public concern is how to develop a strong maintenance culture in Malaysia in the interest of public safety and convenience.
Malaysia is known as a country which prides itself in the provision of First World infrastructure but not in terms of its maintenance of these infrastructure.
Incidences of defects and breakdown in new government buildings and infrastructures are still fresh in our minds. Problems of such nature are embarrassing and for too serious to be ignored.
These unpleasant occurrences are a reflection of a Malaysian malaise clearly manifested in inferior quality work, poor execution, inept management, poor maintenance and lack of ethics.
What is at stake is not only the question of ethics but also the issue of Safety and Health at work. The occurrence of collapsing structure in buildings is an issue affecting health and safety at work which must not be overlooked.
All workplaces, whether private or government, with more than 40 or more employees are required by law (the Occupational Safety and Health Act 1994) to establish safety and health committees at the workplace to discuss and implement accident prevention or OSH programmes at the workplaces.
It is time for everyone to curb the Malaysian malaise of inferior quality work, poor execution, inept management and poor maintenance.
The comment that Malaysia is a case of a country “having First World infrastructure but Third World Mentality” is very true when it comes to the practice of maintenance.
Maintenance and service has never been the country’s forte. We are good at providing state-of-the-art buildings and equipment but when it comes to maintaining them and making them function properly we have many shortcomings and weaknesses.
Poor maintenance of public buildings and infrastructures can lead to accidents and injuries. Public toilets which are not properly maintained can cause public inconveniences. Children’s playgrounds poorly maintained can also result in accidents and injuries. Roads and public drains not properly maintained can also cause flash floods.
All authorities and every Malaysian must imbibe the culture of strong maintenance and make it a way of life. Let us not have first world infrastructure but a third class mentality.
Improving a country’s image is not only the responsibility of the government but also the duty of each citizen who must be civic-minded.
Despite Malaysia’s success in economic development, we have not succeeded to develop a civic-minded society. Indiscriminate throwing of litter is still very common despite public campaigns on anti-littering. There are still many inconsiderate drivers on our roads.
Let it not be said that Malaysians work hard to pursue wealth and status but they lose sight of their civic obligations.
Malaysia is known as a country which prides itself in the provision of First World infrastructure but not in terms of its maintenance of these infrastructure.
Incidences of defects and breakdown in new government buildings and infrastructures are still fresh in our minds. Problems of such nature are embarrassing and for too serious to be ignored.
These unpleasant occurrences are a reflection of a Malaysian malaise clearly manifested in inferior quality work, poor execution, inept management, poor maintenance and lack of ethics.
What is at stake is not only the question of ethics but also the issue of Safety and Health at work. The occurrence of collapsing structure in buildings is an issue affecting health and safety at work which must not be overlooked.
All workplaces, whether private or government, with more than 40 or more employees are required by law (the Occupational Safety and Health Act 1994) to establish safety and health committees at the workplace to discuss and implement accident prevention or OSH programmes at the workplaces.
It is time for everyone to curb the Malaysian malaise of inferior quality work, poor execution, inept management and poor maintenance.
The comment that Malaysia is a case of a country “having First World infrastructure but Third World Mentality” is very true when it comes to the practice of maintenance.
Maintenance and service has never been the country’s forte. We are good at providing state-of-the-art buildings and equipment but when it comes to maintaining them and making them function properly we have many shortcomings and weaknesses.
Poor maintenance of public buildings and infrastructures can lead to accidents and injuries. Public toilets which are not properly maintained can cause public inconveniences. Children’s playgrounds poorly maintained can also result in accidents and injuries. Roads and public drains not properly maintained can also cause flash floods.
All authorities and every Malaysian must imbibe the culture of strong maintenance and make it a way of life. Let us not have first world infrastructure but a third class mentality.
Improving a country’s image is not only the responsibility of the government but also the duty of each citizen who must be civic-minded.
Despite Malaysia’s success in economic development, we have not succeeded to develop a civic-minded society. Indiscriminate throwing of litter is still very common despite public campaigns on anti-littering. There are still many inconsiderate drivers on our roads.
Let it not be said that Malaysians work hard to pursue wealth and status but they lose sight of their civic obligations.
Perpaduan
Perpaduan adalah hadiah yang tidak ternilai harganya yang perlu dikekalkan oleh semua rakyat di dalam masyarakat majmuk seperti Malaysia.
Setiap warga Malaysia yang cintakan keamanan mestilah memberikan komitmen sepenuhnya terhadap keharmonian dan perpaduan dan usaha yang bersungguh-sungguh perlu dilakukan untuk memupuk budaya yang membawa keamanan, keharmonian dan perpaduan.
Perpaduan dan keharmonian adalah dua perkara yang amat diperlukan di serata dunia dan Malaysia tidak terkecuali. Untuk memastikan keharmonian dan perpaduan di Malaysia, kita harus mewujudkan lebih banyak aktiviti yang melibatkan semua kaum di peringkat akar-umbi.
Banyak yang telah diperkatakan mengenai perpaduan nasional tetapi masih banyak yang perlu dilakukan untuk meningkatkan, mengekalkan dan menggalakkan perhubungan yang erat di antara rakyat Malaysia berbilang kaum. Ia adalah proses yang berterusan dan perlu diberikan keutamaan yang paling tinggi.
Usaha memupuk perpaduan seharusnya bermula dari peringkat persekolahan iaitu dari tadika kanak-kanak ke sekolah rendah, menengah dan seterusnya ke pusat-pusat pengajian tinggi, di mana usaha boleh dilakukan untuk menerapkan nilai-nilai harmoni dan perpaduan. Memupuk perpaduan juga perlu dimulakan di kalangan jiran tetangga kerana di situlah terletak kepelbagaian kaum dan nilai.
Kementerian Pelajaran perlu meningkatkan atau menambahkan skop mata pelajaran berkaitan dengan “moral’ dengan memasukkan pengetahuan dan pelajaran mengenai perpaduan dan keharmonian kaum di samping menerapkan nilai integrasi kaum di kalangan pelajar berbilang kaum.
Semua rakyat Malaysia tanpa mengira kaum harus berusaha untuk membangunkan satu “Bangsa Malaysia” yang bersatu walaupun ia bukanlah satu perkara yang mudah.
Semua rakyat Malaysia perlu menyingkirkan perasaan takut, syak wasangka dan prejudis di antara satu sama lain demi untuk kebaikan bersama.
Perpaduan adalah soal sikap. Perpaduan datangnya dari dalam diri kita dan dari hati kita. Perpaduan tidak dapat dicapai melalui paksaan atau perundangan. Ia lahir secara sukarela.
Memandangkan minat baru yang ditujukan oleh kerajaan terhadap perbincangan mengenai perpaduan, saya ingin mengambil kesempatan ini menyeru pihak kerajaan supaya mengambil langkah-langkah untuk memperkenalkan penilaian kesan projek-projek pembangunan dari aspek sosial dan perpaduan kaum.
Semua projek pembangunan perlu dikaji dengan teliti untuk memastikan ia mendatangkan faedah di dalam memperkukuhkan perpaduan kaum di kalangan rakyat. Projek yang menjurus ke arah perpecahan kaum perlu dikaji semula dan diperbaiki.
Setiap warga Malaysia yang cintakan keamanan mestilah memberikan komitmen sepenuhnya terhadap keharmonian dan perpaduan dan usaha yang bersungguh-sungguh perlu dilakukan untuk memupuk budaya yang membawa keamanan, keharmonian dan perpaduan.
Perpaduan dan keharmonian adalah dua perkara yang amat diperlukan di serata dunia dan Malaysia tidak terkecuali. Untuk memastikan keharmonian dan perpaduan di Malaysia, kita harus mewujudkan lebih banyak aktiviti yang melibatkan semua kaum di peringkat akar-umbi.
Banyak yang telah diperkatakan mengenai perpaduan nasional tetapi masih banyak yang perlu dilakukan untuk meningkatkan, mengekalkan dan menggalakkan perhubungan yang erat di antara rakyat Malaysia berbilang kaum. Ia adalah proses yang berterusan dan perlu diberikan keutamaan yang paling tinggi.
Usaha memupuk perpaduan seharusnya bermula dari peringkat persekolahan iaitu dari tadika kanak-kanak ke sekolah rendah, menengah dan seterusnya ke pusat-pusat pengajian tinggi, di mana usaha boleh dilakukan untuk menerapkan nilai-nilai harmoni dan perpaduan. Memupuk perpaduan juga perlu dimulakan di kalangan jiran tetangga kerana di situlah terletak kepelbagaian kaum dan nilai.
Kementerian Pelajaran perlu meningkatkan atau menambahkan skop mata pelajaran berkaitan dengan “moral’ dengan memasukkan pengetahuan dan pelajaran mengenai perpaduan dan keharmonian kaum di samping menerapkan nilai integrasi kaum di kalangan pelajar berbilang kaum.
Semua rakyat Malaysia tanpa mengira kaum harus berusaha untuk membangunkan satu “Bangsa Malaysia” yang bersatu walaupun ia bukanlah satu perkara yang mudah.
Semua rakyat Malaysia perlu menyingkirkan perasaan takut, syak wasangka dan prejudis di antara satu sama lain demi untuk kebaikan bersama.
Perpaduan adalah soal sikap. Perpaduan datangnya dari dalam diri kita dan dari hati kita. Perpaduan tidak dapat dicapai melalui paksaan atau perundangan. Ia lahir secara sukarela.
Memandangkan minat baru yang ditujukan oleh kerajaan terhadap perbincangan mengenai perpaduan, saya ingin mengambil kesempatan ini menyeru pihak kerajaan supaya mengambil langkah-langkah untuk memperkenalkan penilaian kesan projek-projek pembangunan dari aspek sosial dan perpaduan kaum.
Semua projek pembangunan perlu dikaji dengan teliti untuk memastikan ia mendatangkan faedah di dalam memperkukuhkan perpaduan kaum di kalangan rakyat. Projek yang menjurus ke arah perpecahan kaum perlu dikaji semula dan diperbaiki.
UCAPAN PERASMIAN SEMINAR AMALAN KESELAMATAN DAN KESIHATAN DI TEMPAT KERJA YANG CEMERLANG
Selamat Pagi dan Salam Sejahtera
Terlebih dahulu saya ingin merakamkan penghargaan dan terima kasih di atas kehadiran serta penyertaan saudara dan saudari dalam SEMINAR AMALAN KESELAMATAN DAN KESIHATAN DI TEMPAT KERJA YANG CEMERLANG pada pagi ini.
Seminar ini bertujuan untuk memberikan pendedahan mengenai amalan-amalan keselamatan dan kesihatan (OSH) di tempat kerja yang boleh menjamin peningkatan produktiviti.
Untuk makluman para peserta Seminar yang di adakan hari ini adalah selaras dengan Tema Hari Sedunia Bagi Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan yang disambut pada tahun ini . (28hb April).
Hari Sedunia Bagi Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan (World OSH Day) disambut di seluruh dunia di bawah anjuran Organisasi Buruh Antarabangsa (ILO) dan tema pada tahun ini adalah ‘Kehidupan Saya, Pekerjaan Saya, Pekerjaan Saya Yang Selamat – Menguruskan Risiko Di Persekitaran Tempat Kerja’ yang menegaskan kepentingan dalam memastikan OSH di tempat kerja.
NIOSH berharap semoga segala maklumat yang disampaikan melalui seminar ini akan dapat dijadikan input yang berguna bagi mempertingkatkan lagi ilmu dan pengetahuan tuan-tuan dan puan-puan ke arah mementingkan OSH.
Ladies and Gentlemen,
Issues related to occupational safety and health which have become more significant and urgent have created more demands from the industries towards further reducing workplace accidents and incidences.
On April 28 of every year, government, employers and workers’ organisations worldwide are encouraged to conduct awareness-raising activities within their areas of influence in efforts to reduce accidents and ill-health at the workplace.
World’s Day for Safety and Health at work is also an annual event to increase awareness about how to make work safe and healthy as well as to raise the profile of occupational safety and health.
The theme for this year’s World Day for Safety and health at work is: “ MY LIFE, MY WORK, MY SAFE WORK-MANAGING RISK IN THE WORK ENVIRONMENT”.
This theme was chosen by ILO to strongly encourage workers to examine the risks related to their own jobs.
The objective of the World Day for Safety and Health at work is to focus international attention on promoting and creating a safety and health culture that can help to reduce the number of work-related deaths each year. Safety, after all, is the responsibility of all concerned.
Occupational Safety and Health (OSH) is of worldwide concern to governments, employers, workers and their families. While some industries are inherently more hazardous than others, groups such as migrant or other marginalized workers are often more at risk of experiencing work-related accidents and ill health, since poverty frequently forces them into unsafe occupations.
Accidents and diseases at work often have several contributory causes; organizational, physical and human factors can all play a part. Risks can be classified in several ways, such as mechanical or physical, chemical, ergonomic and psychosocial risks. Examples of these risks are hearing damage from high noise levels; lacerations from dangerous machinery; and upper limb disorders from repetitive.
Work-related accidents and ill-health place intolerable human and economic burdens on workers and their families as well as on enterprises and on society as a whole.
In Malaysia, SOCSO estimates that the related economic costs due to compensation, lost working time, interruption of production, training and medical expenses are considerably high. Last year, the total compensation costs paid out by SOCSO for industrial accidents and occupational diseases was over RM 1.06 billion.
Conversely, there is clear evidence that a healthy workforce can enhance business productivity, benefit enterprises and national economies by reducing the number of accidents and diseases and lowering the number of insurance and compensation claims.
The overall responsibility for providing a safe and healthy working environment rests with the employers who should demonstrate their commitment to OSH.
This can be done by building and maintaining a preventative safety and health culture that address the principles of prevention, hazard identification, risk assessment and control, information and training.
Workers on the other hand have a duty to cooperate with the employer in implementing this OSH programme. They should respect and apply procedures and other instructions designed to protect them and others present at the workplace from exposure to occupational hazards.
It is estimated that more than 2 million people die from work-related illness or accidents each year.
The World Day for Safety and health at Work, celebrated worldwide including Malaysia, is an international campaign to promote safety and health at work.
Preserving human health is a key objective of social security, promoting and creating a safety and health culture can save lives and reduce costs to society.
Tuan-tuan dan Puan-puan,
Hak untuk hidup adalah hak asasi manusia. Hak untuk bekerja di dalam suasana yang selamat dan sihat juga merupakan hak asasi seorang pekerja.
Namun demikian, setiap tahun, mengikut Pertubuhan Buruh Antarabangsa (ILO), lebih daripada 1.2 juta pekerja dinafikan hak ini dan natijahnya ialah kemalangan dan kematian dan pelbagai penyakit yang disebabkan bentuk kerja atau tempat kerja mereka yang tidak selamat dan sihat.
Di peringkat global lebih 100,000 kemalangan berlaku di tempat kerja setiap bulan, iaitu lebih dari 3,000 setiap hari, atau dua kemalangan bagi setiap minit. Fenomena ini merupakan masalah global, dan jika tidak di bendung, boleh mendatangkan musibah yang tidak dapat di terima dari segi ekonomi, sosial serta moral.
Perangkaan yang dibentangkan oleh ILO begitu membimbangkan:
1. Lebih daripada 250 juta kemalangan setahun di alami oleh para pekerja.
2. Lebih 160 juta pekerja jatuh sakit setiap tahun akibat hazard dan pendedahan kepada bahan-bahan bercahaya di tempat kerja.
3. Kemalangan dan penyakit adalah punca kepada lebih 1.2 juta kematian setiap tahun, jumlah yang melebihi kematian akibat kemalangan jalanraya di seluruh dunia.
4. Lebih 10 juta pekerja mengalami kecederaan dan penyakit yang menyebabkan kecederaan sepanjang hayat dan hilang punca pendapatan.
Mengikut badan dunia itu, walaupun kita tidak dapat meletakkan nilai harga bagi nyawa manusia, pampasan yang diberikan kepada keluarga mangsa menunjukkan bahawa empat peratus daripada keluaran kasar dalam negara hilang begitu sahaja disebabkan kos pembiayaan kemalangan dan penyakit akibat ketidakhadiran, rawatan perubatan, kecacatan serta imbuhan kepada mangsa yang terselamat.
Di negara membangun seperti Amerika Syarikat, United Kingdom, German dan Norway, kos kemalangan dianggarkan berbillion dollar.
Di negara-negara membangun, dianggarkan bahawa kematian pekerja adalah lebih lima hingga enam kali ganda berbanding negara-negara perindustrian. Ini merupakan cabaran yang besar bagi negara-negara membangun dalam menangani isu perlindungan keselamatan dan kesihatan pekerja.
Terdapat juga kebimbangan terhadap isu alam sekitar. Dalam era globalisasi ini yang tiada batas sempadan, bahan-bahan berbahaya dengan bebasnya melintasi sempadan negara. Ini menimbulkan keperluan yang lebih tinggi untuk pengawasan alam sekitar.
SISTEM PENGURUSAN KESELAMATAN DAN KESIHATAN
Cara paling berkesan untuk mengurangkan kemalangan di tempat kerja adalah melalui pelaksanaan sistem pengurusan keselamatan dan kesihatan pekerjaan yang baik.
Dalam hal ini, ahli-ahli pengamal keselamatan dan kesihatan pekerjaan perlulah bersedia memikul tanggungjawab menangani pelbagai isu keselamatan dan kesihatan pekerjaan yang akan timbul.
Isu kritikal yang perlu diteliti dan ditangani untuk meningkatkan tahap keselamatan dan kesihatan termasuklah:
1. Pendidikan keselamatan dan kesihatan pekerjaan (OSH) dimasukkan di dalam kurikulum sekolah, kolej dan universiti.
2. Memastikan isu-isu berkenaan keselamatan dan kesihatan diberi perhatian terutamanya di peringkat reka bentuk / perancangan sesebuah projek.
3. Memastikan komitmen dan penglibatan pihak pengurusan atasan dalam isu keselamatan dan kesihatan pekerjaan.
4. Pelaksanaan program amalan keselamatan dan kesihatan (OSH) di tempat kerja.
5. Memaparkan bahawa aktiviti perlindungan keselamatan dan kesihatan pekerjaan boleh membawa keuntungan.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Semenjak pengemukaan Akta Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan, OSHA 1994, bilangan kemalangan di tempat kerja telah menunjukkan penurunan yang signifikan dari 10 kemalangan untuk setiap 1,000 pekerja pada tahun 2002 kepada tahap 7 kemalangan untuk setiap 1,000 pekerja pada tahun 2007.
Namun, kadar kemalangan tersebut adalah masih tinggi jika dibandingkan dengan negara maju yang lain iaitu 3-4 kemalangan untuk setiap 1,000 pekerja.
Statistik kemalangan yang direkodkan oleh PERKESO juga secara keseluruhan telah menurun sebnayak 35% dari 86,589 kes kemalangan pada tahun 2007, ke 58,339 kes kemalangan pada tahun 2007.
Walau bagaimanapun, pada tahun 2007, PERKESO telah membayar lebih daripada RM 1.06 billion pampasan kemalangan di tempat kerja.
Jumlah yang begitu tinggi tersebut menunjukkan bahawa masih terdapat banyak ruang untuk perubahan dan pembaikan dengan isu-isu keselamatan dan kesihatan di tempat kerja.
Oleh yang demikian, NIOSH meminta supaya semua majikan memberikan perhatian yang sewajarnya terhadap keselamatan dan kesihatan para pekerja dan menjadikan OSH sebagai suatu amalan budaya kerja.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Pada seminar kali ini juga NIOSH ingin mengambil kesempatan untuk memberikan penumpuan terhadap aspek ”Ergonomik” iaitu satu istilah yang jarang sekali kita dengar di negara ini.
Tetapi, ianya amat popular di negara maju serta di kalangan professional yang bergiat di bidang keselamatan dan kesihatan pekerjaan.
’Ergonomik’ adalah satu bidang sains dan teknologi yang bertujuan untuk menyesuaikan penggunaan peralatan-peralatan pekerjaan, reka-bentuk tempat kerja, persekitaran tempat bekerja dan juga cara bekerja mengikut had dan kemampuan fizikal dan mental para pekerja.
Kajian-kajian yang telah dilakukan di negara-negara industri yang maju menunjukkan banyak kecederaan di kalangan para pekerja kilang melibatkan tulang belakang, sendi-sendi di tangan, kaki dan tengkuk.
Umpamanya pejabat merupakan sebuah tempat yang biasanya dianggap tidak mempunyai risiko pada keselamatan dan kesihatan pekerjaan.
Seperti juga tempat yang lain, PEJABAT TIDAK TERKECUALI daripada hazard fizikal, biologikal, kimia dan faktor ’ergonomik’.
Hazard ini boleh mengakibatkan berlakunya kemalangan seperti terjatuh, tersepit, terlanggar dan masalah lain seperti masalah otot rangka dan kelesuan mata.
Akta Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan 1994, seksyen 15 (1) menyatakan bahawa adalah menjadi kewajipan tiap-tiap majikan dan tiap-tiap orang yang bekerja sendiri untuk memastikan, setakat yang praktik, keselamatan, kesihatan dan kebajikan semasa bekerja semua pekerjanya.
Cara paling berkesan untuk mengurangkan kemalangan di tempat kerja adalah melalui pelaksanaan SISTEM PENGURUSAN KESELAMATAN DAN KESIHATAN PEKERJAAN yang baik.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Sepertimana termaklum, Institut Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan Negara atau NIOSH adalah sebuah Institusi di bawah Kementerian Sumber Manusia yang dipertanggungjawabkan untuk membantu para majikan dan pekerja di negara ini bagi mempertingkatkan lagi tahap keselamatan pekerja di tempat kerja.
Peranan yang dimainkan oleh NIOSH adalah untuk mewujudkan BUDAYA KERJA SELAMAT DAN SIHAT di kalangan rakyat Malaysia.
Penggubalan dan Penguatkuasaan Akta Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan adalah merupakan komitmen pihak Kerajaan terhadap aspek keselamatan dan kesihatan pekerjaan di negara ini.
Selaras dengan hasrat dan matlamat inilah maka NIOSH telah ditubuhkan dengan misi dan visi untuk menjadi pusat kecemerlangan di dalam OSH dan menjadi rakan pilihan di dalam bidang OSH dengan menyediakan latihan, khidmat nasihat, menyebarkan maklumat serta menjalankan penyelidikan dalam bidang OSH.
Dan pada hari ini NIOSH mengorak langkah yang lebih besar dengan pembukaan satu lagi Pejabat NIOSH Wilayah Melaka yang bukan sahaja bertujuan untuk menyediakan dan meningkatkan tahap pelbagai perkhidmatan yang sedia ada terutamanya program Safety Passport System oleh kampus utama di Bandar Baru Bangi dan kampus cawangan di negeri Johor, tetapi juga untuk merapatkan lagi hubungan NIOSH dengan para pengamal OSH serta mereka yang terlibat dalam bidang OSH khasnya di bahagian utara Johor seperti Muar dan Segamat serta bahagian selatan Negeri Sembilan yang mempunyai kawasan-kawasan perindustrian termasuk Industri Kecil dan Sederhana atau SMI.
Pejabat NIOSH Wilayah Melaka ini adalah merupakan pejabat cawangan NIOSH YANG KE-TUJUH ditubuhkan selepas Pejabat NIOSH Wilayah Sabah yang telah dilancarkan pada 21 Mei 2007 yang lalu. Tahniah dan syabas ditujukan kepada pihak-pihak yang terlibat di dalam merealisasikan pembukaan PEJABAT NIOSH WILAYAH MELAKA.
Semoga dengan penubuhan ini, NIOSH akan dapat memberikan penerangan mengenai perkembangan terbaru Institut ini serta menyebarkan maklumat yang penting dan terkini dalam bidang OSH, bertepatan dengan pembangunan yang pesat di negeri Melaka Bandar Bersejarah ini terutamanya oleh industri perkilangan, industri minyak dan gas dan juga industri pelancongan.
Secara kesimpulan usaha-usaha ke arah mengurangkan kemalangan semasa bekerja serta mewujudkan tempat kerja yang selamat dan sihat adalah menjadi tanggungjawab semua pihak yang terlibat iaitu:- golongan pekerja, para majikan, pihak pengurusan organisasi atau syarikat serta mereka yang mencipta peralatan dan sistem yang digunakan di tempat kerja.
Sifat bertanggungjawab ini harus lahir dari kesedaran kita sendiri terhadap betapa pentingnya aspek keselamatan dan kesihatan pekerjaan. Usaha-usaha yang dilakukan oleh kita semua untuk menjaga keselamatan dan kesihatan semasa bekerja dan di tempat kerja harus dilakukan dengan penuh komitmen, kesungguhan dan berterusan.
Sebagai mengakhiri ucapan ini saya sekali lagi ingin mengambil kesempatan ini untuk merakamkan ucapan terima kasih kepada semua peserta yang telah hadir untuk menjayakan program pada kali ini.
Tanpa penyertaan dari tuan-tuan dan puan-puan sekalian, NIOSH tidak akan dapat melaksanakan tugas dan tanggungjawab yang di amanahkan kepadanya dengan jayanya.
Marilah sama-sama kita jadikan amalan BEKERJA DENGAN SELAMAT DAN SIHAT melalui falsafah sebagai suatu BUDAYA dalam kehidupan seluruh Masyarakat Malaysia.
DENGAN INI SAYA SUKACITANYA MERASMIKAN ‘SEMINAR AMALAN KESELAMATAN DAN KESIHATAN DI TEMPAT KERJA YANG CEMERLANG PADA PAGI INI.
SEKIAN, TERIMA KASIH.
Terlebih dahulu saya ingin merakamkan penghargaan dan terima kasih di atas kehadiran serta penyertaan saudara dan saudari dalam SEMINAR AMALAN KESELAMATAN DAN KESIHATAN DI TEMPAT KERJA YANG CEMERLANG pada pagi ini.
Seminar ini bertujuan untuk memberikan pendedahan mengenai amalan-amalan keselamatan dan kesihatan (OSH) di tempat kerja yang boleh menjamin peningkatan produktiviti.
Untuk makluman para peserta Seminar yang di adakan hari ini adalah selaras dengan Tema Hari Sedunia Bagi Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan yang disambut pada tahun ini . (28hb April).
Hari Sedunia Bagi Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan (World OSH Day) disambut di seluruh dunia di bawah anjuran Organisasi Buruh Antarabangsa (ILO) dan tema pada tahun ini adalah ‘Kehidupan Saya, Pekerjaan Saya, Pekerjaan Saya Yang Selamat – Menguruskan Risiko Di Persekitaran Tempat Kerja’ yang menegaskan kepentingan dalam memastikan OSH di tempat kerja.
NIOSH berharap semoga segala maklumat yang disampaikan melalui seminar ini akan dapat dijadikan input yang berguna bagi mempertingkatkan lagi ilmu dan pengetahuan tuan-tuan dan puan-puan ke arah mementingkan OSH.
Ladies and Gentlemen,
Issues related to occupational safety and health which have become more significant and urgent have created more demands from the industries towards further reducing workplace accidents and incidences.
On April 28 of every year, government, employers and workers’ organisations worldwide are encouraged to conduct awareness-raising activities within their areas of influence in efforts to reduce accidents and ill-health at the workplace.
World’s Day for Safety and Health at work is also an annual event to increase awareness about how to make work safe and healthy as well as to raise the profile of occupational safety and health.
The theme for this year’s World Day for Safety and health at work is: “ MY LIFE, MY WORK, MY SAFE WORK-MANAGING RISK IN THE WORK ENVIRONMENT”.
This theme was chosen by ILO to strongly encourage workers to examine the risks related to their own jobs.
The objective of the World Day for Safety and Health at work is to focus international attention on promoting and creating a safety and health culture that can help to reduce the number of work-related deaths each year. Safety, after all, is the responsibility of all concerned.
Occupational Safety and Health (OSH) is of worldwide concern to governments, employers, workers and their families. While some industries are inherently more hazardous than others, groups such as migrant or other marginalized workers are often more at risk of experiencing work-related accidents and ill health, since poverty frequently forces them into unsafe occupations.
Accidents and diseases at work often have several contributory causes; organizational, physical and human factors can all play a part. Risks can be classified in several ways, such as mechanical or physical, chemical, ergonomic and psychosocial risks. Examples of these risks are hearing damage from high noise levels; lacerations from dangerous machinery; and upper limb disorders from repetitive.
Work-related accidents and ill-health place intolerable human and economic burdens on workers and their families as well as on enterprises and on society as a whole.
In Malaysia, SOCSO estimates that the related economic costs due to compensation, lost working time, interruption of production, training and medical expenses are considerably high. Last year, the total compensation costs paid out by SOCSO for industrial accidents and occupational diseases was over RM 1.06 billion.
Conversely, there is clear evidence that a healthy workforce can enhance business productivity, benefit enterprises and national economies by reducing the number of accidents and diseases and lowering the number of insurance and compensation claims.
The overall responsibility for providing a safe and healthy working environment rests with the employers who should demonstrate their commitment to OSH.
This can be done by building and maintaining a preventative safety and health culture that address the principles of prevention, hazard identification, risk assessment and control, information and training.
Workers on the other hand have a duty to cooperate with the employer in implementing this OSH programme. They should respect and apply procedures and other instructions designed to protect them and others present at the workplace from exposure to occupational hazards.
It is estimated that more than 2 million people die from work-related illness or accidents each year.
The World Day for Safety and health at Work, celebrated worldwide including Malaysia, is an international campaign to promote safety and health at work.
Preserving human health is a key objective of social security, promoting and creating a safety and health culture can save lives and reduce costs to society.
Tuan-tuan dan Puan-puan,
Hak untuk hidup adalah hak asasi manusia. Hak untuk bekerja di dalam suasana yang selamat dan sihat juga merupakan hak asasi seorang pekerja.
Namun demikian, setiap tahun, mengikut Pertubuhan Buruh Antarabangsa (ILO), lebih daripada 1.2 juta pekerja dinafikan hak ini dan natijahnya ialah kemalangan dan kematian dan pelbagai penyakit yang disebabkan bentuk kerja atau tempat kerja mereka yang tidak selamat dan sihat.
Di peringkat global lebih 100,000 kemalangan berlaku di tempat kerja setiap bulan, iaitu lebih dari 3,000 setiap hari, atau dua kemalangan bagi setiap minit. Fenomena ini merupakan masalah global, dan jika tidak di bendung, boleh mendatangkan musibah yang tidak dapat di terima dari segi ekonomi, sosial serta moral.
Perangkaan yang dibentangkan oleh ILO begitu membimbangkan:
1. Lebih daripada 250 juta kemalangan setahun di alami oleh para pekerja.
2. Lebih 160 juta pekerja jatuh sakit setiap tahun akibat hazard dan pendedahan kepada bahan-bahan bercahaya di tempat kerja.
3. Kemalangan dan penyakit adalah punca kepada lebih 1.2 juta kematian setiap tahun, jumlah yang melebihi kematian akibat kemalangan jalanraya di seluruh dunia.
4. Lebih 10 juta pekerja mengalami kecederaan dan penyakit yang menyebabkan kecederaan sepanjang hayat dan hilang punca pendapatan.
Mengikut badan dunia itu, walaupun kita tidak dapat meletakkan nilai harga bagi nyawa manusia, pampasan yang diberikan kepada keluarga mangsa menunjukkan bahawa empat peratus daripada keluaran kasar dalam negara hilang begitu sahaja disebabkan kos pembiayaan kemalangan dan penyakit akibat ketidakhadiran, rawatan perubatan, kecacatan serta imbuhan kepada mangsa yang terselamat.
Di negara membangun seperti Amerika Syarikat, United Kingdom, German dan Norway, kos kemalangan dianggarkan berbillion dollar.
Di negara-negara membangun, dianggarkan bahawa kematian pekerja adalah lebih lima hingga enam kali ganda berbanding negara-negara perindustrian. Ini merupakan cabaran yang besar bagi negara-negara membangun dalam menangani isu perlindungan keselamatan dan kesihatan pekerja.
Terdapat juga kebimbangan terhadap isu alam sekitar. Dalam era globalisasi ini yang tiada batas sempadan, bahan-bahan berbahaya dengan bebasnya melintasi sempadan negara. Ini menimbulkan keperluan yang lebih tinggi untuk pengawasan alam sekitar.
SISTEM PENGURUSAN KESELAMATAN DAN KESIHATAN
Cara paling berkesan untuk mengurangkan kemalangan di tempat kerja adalah melalui pelaksanaan sistem pengurusan keselamatan dan kesihatan pekerjaan yang baik.
Dalam hal ini, ahli-ahli pengamal keselamatan dan kesihatan pekerjaan perlulah bersedia memikul tanggungjawab menangani pelbagai isu keselamatan dan kesihatan pekerjaan yang akan timbul.
Isu kritikal yang perlu diteliti dan ditangani untuk meningkatkan tahap keselamatan dan kesihatan termasuklah:
1. Pendidikan keselamatan dan kesihatan pekerjaan (OSH) dimasukkan di dalam kurikulum sekolah, kolej dan universiti.
2. Memastikan isu-isu berkenaan keselamatan dan kesihatan diberi perhatian terutamanya di peringkat reka bentuk / perancangan sesebuah projek.
3. Memastikan komitmen dan penglibatan pihak pengurusan atasan dalam isu keselamatan dan kesihatan pekerjaan.
4. Pelaksanaan program amalan keselamatan dan kesihatan (OSH) di tempat kerja.
5. Memaparkan bahawa aktiviti perlindungan keselamatan dan kesihatan pekerjaan boleh membawa keuntungan.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Semenjak pengemukaan Akta Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan, OSHA 1994, bilangan kemalangan di tempat kerja telah menunjukkan penurunan yang signifikan dari 10 kemalangan untuk setiap 1,000 pekerja pada tahun 2002 kepada tahap 7 kemalangan untuk setiap 1,000 pekerja pada tahun 2007.
Namun, kadar kemalangan tersebut adalah masih tinggi jika dibandingkan dengan negara maju yang lain iaitu 3-4 kemalangan untuk setiap 1,000 pekerja.
Statistik kemalangan yang direkodkan oleh PERKESO juga secara keseluruhan telah menurun sebnayak 35% dari 86,589 kes kemalangan pada tahun 2007, ke 58,339 kes kemalangan pada tahun 2007.
Walau bagaimanapun, pada tahun 2007, PERKESO telah membayar lebih daripada RM 1.06 billion pampasan kemalangan di tempat kerja.
Jumlah yang begitu tinggi tersebut menunjukkan bahawa masih terdapat banyak ruang untuk perubahan dan pembaikan dengan isu-isu keselamatan dan kesihatan di tempat kerja.
Oleh yang demikian, NIOSH meminta supaya semua majikan memberikan perhatian yang sewajarnya terhadap keselamatan dan kesihatan para pekerja dan menjadikan OSH sebagai suatu amalan budaya kerja.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Pada seminar kali ini juga NIOSH ingin mengambil kesempatan untuk memberikan penumpuan terhadap aspek ”Ergonomik” iaitu satu istilah yang jarang sekali kita dengar di negara ini.
Tetapi, ianya amat popular di negara maju serta di kalangan professional yang bergiat di bidang keselamatan dan kesihatan pekerjaan.
’Ergonomik’ adalah satu bidang sains dan teknologi yang bertujuan untuk menyesuaikan penggunaan peralatan-peralatan pekerjaan, reka-bentuk tempat kerja, persekitaran tempat bekerja dan juga cara bekerja mengikut had dan kemampuan fizikal dan mental para pekerja.
Kajian-kajian yang telah dilakukan di negara-negara industri yang maju menunjukkan banyak kecederaan di kalangan para pekerja kilang melibatkan tulang belakang, sendi-sendi di tangan, kaki dan tengkuk.
Umpamanya pejabat merupakan sebuah tempat yang biasanya dianggap tidak mempunyai risiko pada keselamatan dan kesihatan pekerjaan.
Seperti juga tempat yang lain, PEJABAT TIDAK TERKECUALI daripada hazard fizikal, biologikal, kimia dan faktor ’ergonomik’.
Hazard ini boleh mengakibatkan berlakunya kemalangan seperti terjatuh, tersepit, terlanggar dan masalah lain seperti masalah otot rangka dan kelesuan mata.
Akta Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan 1994, seksyen 15 (1) menyatakan bahawa adalah menjadi kewajipan tiap-tiap majikan dan tiap-tiap orang yang bekerja sendiri untuk memastikan, setakat yang praktik, keselamatan, kesihatan dan kebajikan semasa bekerja semua pekerjanya.
Cara paling berkesan untuk mengurangkan kemalangan di tempat kerja adalah melalui pelaksanaan SISTEM PENGURUSAN KESELAMATAN DAN KESIHATAN PEKERJAAN yang baik.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Sepertimana termaklum, Institut Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan Negara atau NIOSH adalah sebuah Institusi di bawah Kementerian Sumber Manusia yang dipertanggungjawabkan untuk membantu para majikan dan pekerja di negara ini bagi mempertingkatkan lagi tahap keselamatan pekerja di tempat kerja.
Peranan yang dimainkan oleh NIOSH adalah untuk mewujudkan BUDAYA KERJA SELAMAT DAN SIHAT di kalangan rakyat Malaysia.
Penggubalan dan Penguatkuasaan Akta Keselamatan dan Kesihatan Pekerjaan adalah merupakan komitmen pihak Kerajaan terhadap aspek keselamatan dan kesihatan pekerjaan di negara ini.
Selaras dengan hasrat dan matlamat inilah maka NIOSH telah ditubuhkan dengan misi dan visi untuk menjadi pusat kecemerlangan di dalam OSH dan menjadi rakan pilihan di dalam bidang OSH dengan menyediakan latihan, khidmat nasihat, menyebarkan maklumat serta menjalankan penyelidikan dalam bidang OSH.
Dan pada hari ini NIOSH mengorak langkah yang lebih besar dengan pembukaan satu lagi Pejabat NIOSH Wilayah Melaka yang bukan sahaja bertujuan untuk menyediakan dan meningkatkan tahap pelbagai perkhidmatan yang sedia ada terutamanya program Safety Passport System oleh kampus utama di Bandar Baru Bangi dan kampus cawangan di negeri Johor, tetapi juga untuk merapatkan lagi hubungan NIOSH dengan para pengamal OSH serta mereka yang terlibat dalam bidang OSH khasnya di bahagian utara Johor seperti Muar dan Segamat serta bahagian selatan Negeri Sembilan yang mempunyai kawasan-kawasan perindustrian termasuk Industri Kecil dan Sederhana atau SMI.
Pejabat NIOSH Wilayah Melaka ini adalah merupakan pejabat cawangan NIOSH YANG KE-TUJUH ditubuhkan selepas Pejabat NIOSH Wilayah Sabah yang telah dilancarkan pada 21 Mei 2007 yang lalu. Tahniah dan syabas ditujukan kepada pihak-pihak yang terlibat di dalam merealisasikan pembukaan PEJABAT NIOSH WILAYAH MELAKA.
Semoga dengan penubuhan ini, NIOSH akan dapat memberikan penerangan mengenai perkembangan terbaru Institut ini serta menyebarkan maklumat yang penting dan terkini dalam bidang OSH, bertepatan dengan pembangunan yang pesat di negeri Melaka Bandar Bersejarah ini terutamanya oleh industri perkilangan, industri minyak dan gas dan juga industri pelancongan.
Secara kesimpulan usaha-usaha ke arah mengurangkan kemalangan semasa bekerja serta mewujudkan tempat kerja yang selamat dan sihat adalah menjadi tanggungjawab semua pihak yang terlibat iaitu:- golongan pekerja, para majikan, pihak pengurusan organisasi atau syarikat serta mereka yang mencipta peralatan dan sistem yang digunakan di tempat kerja.
Sifat bertanggungjawab ini harus lahir dari kesedaran kita sendiri terhadap betapa pentingnya aspek keselamatan dan kesihatan pekerjaan. Usaha-usaha yang dilakukan oleh kita semua untuk menjaga keselamatan dan kesihatan semasa bekerja dan di tempat kerja harus dilakukan dengan penuh komitmen, kesungguhan dan berterusan.
Sebagai mengakhiri ucapan ini saya sekali lagi ingin mengambil kesempatan ini untuk merakamkan ucapan terima kasih kepada semua peserta yang telah hadir untuk menjayakan program pada kali ini.
Tanpa penyertaan dari tuan-tuan dan puan-puan sekalian, NIOSH tidak akan dapat melaksanakan tugas dan tanggungjawab yang di amanahkan kepadanya dengan jayanya.
Marilah sama-sama kita jadikan amalan BEKERJA DENGAN SELAMAT DAN SIHAT melalui falsafah sebagai suatu BUDAYA dalam kehidupan seluruh Masyarakat Malaysia.
DENGAN INI SAYA SUKACITANYA MERASMIKAN ‘SEMINAR AMALAN KESELAMATAN DAN KESIHATAN DI TEMPAT KERJA YANG CEMERLANG PADA PAGI INI.
SEKIAN, TERIMA KASIH.
Tuesday, November 11, 2008
给首席大法官-查基机会
新任首席大法官丹斯里查基在受访时承诺，将确保公正和迅速地清除惊人的法院积压的案件。查基保证将确保迅速提供司法保障和最值得公众的支持。常言道“正义拖延等于司法的剥夺。”
马来西亚防范罪案基金会副主席丹斯里李霖泰今日表示在这方面，首席大法官将面临一项艰巨的任务以解决各种问题，如提高司法机构中的传递系统、在法庭上解决官僚机构的问题、如何清除行政的障碍，克服法官的不足和其他辅助人员、以及最大限度的将案件推迟等。
为了克服这些与其它的各种挑战，首席大法官需要各方面的支持，如政府、律师公会、司法与法律界及总检察署的合作。
李氏表示担任最高司法职务需要做很多的工作，以恢复公众对于司法的信心、完整与独立性。首席大法官将面临最大挑战是改善形象和公众对于司法机构的看法。
李氏表示从访问中，丹斯里查基无疑已经显示出他的愿望和决心，以改善我国的司法。而他指出在前任大法官敦阿都哈密时期，已经开始努力改善司法的形象。
我们决不能忽略至今为止人民对于国家司法机关的消极看法。但与此相反尽最大努力扭转这种趋势的消极思想和公众的看法。新任首席大法官将尽最大的努力改善我国的司法领域。
无论过去所发生损害了我们司法机构的形象，目前，我们开始了新的篇章，将恢复司法机关的光荣，而面临的挑战是巨大的。让我们给予新任首席大法官一个机会，使他能够通过他的表现证明其它人对于他的批评是错误的。
马来西亚防范罪案基金会副主席丹斯里李霖泰今日表示在这方面，首席大法官将面临一项艰巨的任务以解决各种问题，如提高司法机构中的传递系统、在法庭上解决官僚机构的问题、如何清除行政的障碍，克服法官的不足和其他辅助人员、以及最大限度的将案件推迟等。
为了克服这些与其它的各种挑战，首席大法官需要各方面的支持，如政府、律师公会、司法与法律界及总检察署的合作。
李氏表示担任最高司法职务需要做很多的工作，以恢复公众对于司法的信心、完整与独立性。首席大法官将面临最大挑战是改善形象和公众对于司法机构的看法。
李氏表示从访问中，丹斯里查基无疑已经显示出他的愿望和决心，以改善我国的司法。而他指出在前任大法官敦阿都哈密时期，已经开始努力改善司法的形象。
我们决不能忽略至今为止人民对于国家司法机关的消极看法。但与此相反尽最大努力扭转这种趋势的消极思想和公众的看法。新任首席大法官将尽最大的努力改善我国的司法领域。
无论过去所发生损害了我们司法机构的形象，目前，我们开始了新的篇章，将恢复司法机关的光荣，而面临的挑战是巨大的。让我们给予新任首席大法官一个机会，使他能够通过他的表现证明其它人对于他的批评是错误的。
Give new CJ a chance to improve the Judiciary
Letter to Editor
In an interview with Bernama newly-appointed Chief Justice, Tan Sri Zaki Tun Azmi pledged to ensure speedier justice and clearing the staggering backlog of court cases.
Zaki’s pledge to ensure speedy delivery of justice is most assuring and deserves public support. As the saying goes “justice delayed is justice denied”.
In this regard the Chief Justice faces an immense task to address various issues such as improving the delivery system of the Judiciary, tackling bureaucracy in the courts, clearing administrative hurdles, overcoming the shortage of judges and other supporting staff, minimizing the postponement of cases etc.
To overcome these and other challenges, the Chief Justice needs the support of all relevant parties such as the Government, the Bar Council, the AG Chambers, the judicial and legal fraternity.
Zaki’s decision to give up a more lucrative private-sector carrier and accept a judicial appointment to improve the judiciary is a noble calling for national service which must be given due recognition.
His assumption to the highest judicial office of the land comes at a crucial time when much needs to be done to restore public confidence in the integrity and independence of the judiciary.
The Chief Justice’s greatest challenge would be to improve the image and public perception of the Judiciary.
Reading from his interview, Zaki has undoubtedly shown his desire and commitment to improve the judiciary.
In all fairness it has to be stated that efforts to improve the image of the judiciary began during Tun Abdul Hamid Mohamad’s tenure as the former Chief Justice.
Hitherto the negative perception of the state of our judiciary, rightly or wrongly it may be, cannot and must not be ignored.
We must not brush it aside but on the contrary do our utmost to reverse the trend of negative thinking and public perception about our judiciary.
In Zaki Tun Azmi we place our hopes that he will leave no stones unturned in his endeavours to improve the judiciary - the “last frontier of the Nation”.
Whatever happened in the past that jeopardized the image of our judiciary, including a handful of judges who were tainted with corruption, let us put the ignominous chapter behind us.
Let us start with a new chapter to restore the glory of the Judiciary for the sake of our Nation.
The challenges ahead are immense. Let us give the newly-appointed Chief Justice a chance to bring change, measure up to his qualities and prove his critics wrong.
In an interview with Bernama newly-appointed Chief Justice, Tan Sri Zaki Tun Azmi pledged to ensure speedier justice and clearing the staggering backlog of court cases.
Zaki’s pledge to ensure speedy delivery of justice is most assuring and deserves public support. As the saying goes “justice delayed is justice denied”.
In this regard the Chief Justice faces an immense task to address various issues such as improving the delivery system of the Judiciary, tackling bureaucracy in the courts, clearing administrative hurdles, overcoming the shortage of judges and other supporting staff, minimizing the postponement of cases etc.
To overcome these and other challenges, the Chief Justice needs the support of all relevant parties such as the Government, the Bar Council, the AG Chambers, the judicial and legal fraternity.
Zaki’s decision to give up a more lucrative private-sector carrier and accept a judicial appointment to improve the judiciary is a noble calling for national service which must be given due recognition.
His assumption to the highest judicial office of the land comes at a crucial time when much needs to be done to restore public confidence in the integrity and independence of the judiciary.
The Chief Justice’s greatest challenge would be to improve the image and public perception of the Judiciary.
Reading from his interview, Zaki has undoubtedly shown his desire and commitment to improve the judiciary.
In all fairness it has to be stated that efforts to improve the image of the judiciary began during Tun Abdul Hamid Mohamad’s tenure as the former Chief Justice.
Hitherto the negative perception of the state of our judiciary, rightly or wrongly it may be, cannot and must not be ignored.
We must not brush it aside but on the contrary do our utmost to reverse the trend of negative thinking and public perception about our judiciary.
In Zaki Tun Azmi we place our hopes that he will leave no stones unturned in his endeavours to improve the judiciary - the “last frontier of the Nation”.
Whatever happened in the past that jeopardized the image of our judiciary, including a handful of judges who were tainted with corruption, let us put the ignominous chapter behind us.
Let us start with a new chapter to restore the glory of the Judiciary for the sake of our Nation.
The challenges ahead are immense. Let us give the newly-appointed Chief Justice a chance to bring change, measure up to his qualities and prove his critics wrong.
KETUA HAKIM NEGARA
Surat kepada Pengarang
Ketua Hakim Negara yang baru dilantik, Tan Sri Zaki Tun Azmi, di dalam satu wawancara khas dengan Bernama telah berjanji untuk memastikan akan mempercepatkan kes-kes mahkahmah dan menyelesaikan kes-kes tertangguh yang bagitu banyak jumlahnya.
Janji yang diberikan oleh Zaki untuk memastikan perbicaraan dan penyelesaian kes-kes mahkamah dengan lebih cepat adalah amat dialu-alukan dan patut mendapat sokongan orang ramai. Seperti kata pepatah “Proses keadilan yang lambat dilaksanakan adalah keadilan yang dinafikan”.
Dalam hubungan ini Ketua Hakim Negara menghadapi tugas yang amat mencabar untuk menyelesaikan berbagai isu seperti memperbaiki sistem perlaksanaan proses keadilan di mahkamah, menyelesaikan masaalah birokrasi di mahkamah, masaalah pentadbiran, masaalah kekurangan hakim dan kakitangan sokongan, mengurangkan kes yang tertangguh, dan pelbagai masaalah lain.
Untuk menghadapi cabaran tersebut dan pelbagai masalah lain, Ketua Hakim Negara memerlukan sokongan semua pihak yang berkenaan seperti Kerajaan, Majlis Peguam, Pejabat Peguam Negara, fraterniti kehakiman dan guaman.
Keputusan beliau untuk meninggalkan kerjaya yang lebih lumayan di sektor swasta dan menerima perlantikan sebagai Ketua Hakim Negara untuk memperbaiki sistem Badan Kehakiman negara merupakan satu pekerjaan mulia serta satu pengorbanan terhadap negara yang perlu diberikan pengiktirafan.
Beliau memegang jawatan Badan Kehakiman yang tertinggi tersebut pada satu masa dimana banyak perkara yang perlu beliau lakukan untuk mengembalikan kepercayaan orang ramai terhadap badan kehakiman tersebut.
Cabaran yang paling besar kepada Ketua Hakim Negara adalah untuk memperbaiki imej dan persepsi orang ramai terhadap Badan Kehakiman.
Melihat dari kenyataanya, beliau tanpa ragu-ragu telah menunjukkan niat dan komitmennya untuk memperbaiki Badan Kehakiman tersebut.
Perlu juga dinyatakan bahawa usaha untuk memperbaiki imej Badan Kehakiman telah bermula semasa Tun Abdul Hamid Mohamad memegang jawatan Ketua Hakim Negara.
Sehingga kini persepsi negatif mengenai Badan Kehakiman, sama ada benar atau tidak, tidak boleh dinafikan.
Kita tidak boleh mengabaikanya tetapi sebaliknya melakukan yang terbaik untuk menukar persepsi negatif mengenai Badan Kehakiman tersebut.
Kepada Zaki Tun Azmi kita meletakkan harapan kita supaya beliau akan memastikan semua halangan dapat diatasi didalam usaha beliau untuk memulihkan sistem Badan Kehakiman yang merupakan “perbatasan terakhir negara”.
Marilah kita menutup sejarah lampau, yang telah mencemarkan imej Badan Kehakiman. Marilah kita membuka lembaran baru untuk mengembalikan keagungan Badan Kehakiman demi kepentingan negara.
Cabaran dihadapan kita amat besar. Marilah kita memberikan peluang kepada Ketua Hakim Negara yang baru dilantik, untuk membawa perubahan, dan membuktikan kemampuan beliau untuk melaksanakan perubahan dan membuktikan kritikan terhadap beliau adalah tidak benar dan berasas.
Ketua Hakim Negara yang baru dilantik, Tan Sri Zaki Tun Azmi, di dalam satu wawancara khas dengan Bernama telah berjanji untuk memastikan akan mempercepatkan kes-kes mahkahmah dan menyelesaikan kes-kes tertangguh yang bagitu banyak jumlahnya.
Janji yang diberikan oleh Zaki untuk memastikan perbicaraan dan penyelesaian kes-kes mahkamah dengan lebih cepat adalah amat dialu-alukan dan patut mendapat sokongan orang ramai. Seperti kata pepatah “Proses keadilan yang lambat dilaksanakan adalah keadilan yang dinafikan”.
Dalam hubungan ini Ketua Hakim Negara menghadapi tugas yang amat mencabar untuk menyelesaikan berbagai isu seperti memperbaiki sistem perlaksanaan proses keadilan di mahkamah, menyelesaikan masaalah birokrasi di mahkamah, masaalah pentadbiran, masaalah kekurangan hakim dan kakitangan sokongan, mengurangkan kes yang tertangguh, dan pelbagai masaalah lain.
Untuk menghadapi cabaran tersebut dan pelbagai masalah lain, Ketua Hakim Negara memerlukan sokongan semua pihak yang berkenaan seperti Kerajaan, Majlis Peguam, Pejabat Peguam Negara, fraterniti kehakiman dan guaman.
Keputusan beliau untuk meninggalkan kerjaya yang lebih lumayan di sektor swasta dan menerima perlantikan sebagai Ketua Hakim Negara untuk memperbaiki sistem Badan Kehakiman negara merupakan satu pekerjaan mulia serta satu pengorbanan terhadap negara yang perlu diberikan pengiktirafan.
Beliau memegang jawatan Badan Kehakiman yang tertinggi tersebut pada satu masa dimana banyak perkara yang perlu beliau lakukan untuk mengembalikan kepercayaan orang ramai terhadap badan kehakiman tersebut.
Cabaran yang paling besar kepada Ketua Hakim Negara adalah untuk memperbaiki imej dan persepsi orang ramai terhadap Badan Kehakiman.
Melihat dari kenyataanya, beliau tanpa ragu-ragu telah menunjukkan niat dan komitmennya untuk memperbaiki Badan Kehakiman tersebut.
Perlu juga dinyatakan bahawa usaha untuk memperbaiki imej Badan Kehakiman telah bermula semasa Tun Abdul Hamid Mohamad memegang jawatan Ketua Hakim Negara.
Sehingga kini persepsi negatif mengenai Badan Kehakiman, sama ada benar atau tidak, tidak boleh dinafikan.
Kita tidak boleh mengabaikanya tetapi sebaliknya melakukan yang terbaik untuk menukar persepsi negatif mengenai Badan Kehakiman tersebut.
Kepada Zaki Tun Azmi kita meletakkan harapan kita supaya beliau akan memastikan semua halangan dapat diatasi didalam usaha beliau untuk memulihkan sistem Badan Kehakiman yang merupakan “perbatasan terakhir negara”.
Marilah kita menutup sejarah lampau, yang telah mencemarkan imej Badan Kehakiman. Marilah kita membuka lembaran baru untuk mengembalikan keagungan Badan Kehakiman demi kepentingan negara.
Cabaran dihadapan kita amat besar. Marilah kita memberikan peluang kepada Ketua Hakim Negara yang baru dilantik, untuk membawa perubahan, dan membuktikan kemampuan beliau untuk melaksanakan perubahan dan membuktikan kritikan terhadap beliau adalah tidak benar dan berasas.
Wednesday, November 5, 2008
the allocation of RM250 million to upgrade and repair police stations and living quarters
The MCPF welcomes the allocation of RM250 million, announced by the Finance Minister in Parliament yesterday, to upgrade and repair police stations and living quarters for the Royal Malaysian Police.
Similarly I am also pleased to note that a similar allocation is also allocated to upgrade army camps and quarters for our military personnel.
The allocation is long overdue considering the fact that the conditions of our old police stations and living quarters are in a deplorable state of affairs.
When I served as a Member of the Royal Commission to look into the improvement of the Operations and Management of the Royal Malaysian Police, I visited a number of police stations and living quarters and was dismayed to see for myself the poor and deplorable state of affairs.
The Government has to be mindful of the working conditions and poor amenities of the police force and should not hesitate to do more to improve the situation.
Old police stations with poor amenities must be attended to so that they can provide a congenial atmosphere for our police personnel to serve the public.
Similarly the conditions of old police living quarters must also be rectified so that our men can live decently and their family members be entitled to appropriate amenities.
I have always maintained that crime cannot be fought by manpower alone. What is equally important is to look at the infrastructure, technology and systems which need constant review and upgrading with financial support to keep ahead of criminal activities.
Similarly I am also pleased to note that a similar allocation is also allocated to upgrade army camps and quarters for our military personnel.
The allocation is long overdue considering the fact that the conditions of our old police stations and living quarters are in a deplorable state of affairs.
When I served as a Member of the Royal Commission to look into the improvement of the Operations and Management of the Royal Malaysian Police, I visited a number of police stations and living quarters and was dismayed to see for myself the poor and deplorable state of affairs.
The Government has to be mindful of the working conditions and poor amenities of the police force and should not hesitate to do more to improve the situation.
Old police stations with poor amenities must be attended to so that they can provide a congenial atmosphere for our police personnel to serve the public.
Similarly the conditions of old police living quarters must also be rectified so that our men can live decently and their family members be entitled to appropriate amenities.
I have always maintained that crime cannot be fought by manpower alone. What is equally important is to look at the infrastructure, technology and systems which need constant review and upgrading with financial support to keep ahead of criminal activities.
Tuesday, November 4, 2008
Mangsa Kes Ragut Lagi
Baru-baru ini media tempatan melaporkan seorang lagi suri rumah meninggal dunia di Hospital Batu Pahat selepas seminggu berada dalam keadaan koma dipercayai menjadi mangsa ragut.
Peningkatan kes kejadian ragut di merata tempat di negara kita, yang mana ramai mangsa-nya adalah kaum wanita, amat merunsingkan dan membimbangkan.
Tidak ada sehari berlalu tanpa berlakunya kes kejadian ragut. Saya berpendapat pihak polis, pihak berkuasa tempatan serta pertubuhan-pertubuhan lain yang relevan harus membincang semula mengenai perumusan satu strategi yang lebih efektif dalam menangani masalah ragut.
Memandangkan kepada peningkatan kejadian jenayah, sudah sampai masanya bukan sahaja kepada pihak-pihak berkuasa tetapi juga semua lapisan masyarakat diberi kesedaran mengenai peri pentingnya tindakan yang pantas dan berkesan diambil terhadap bukan sahaja penjenayah tetapi juga isu-isu dan punca perlakuan jenayah.
Misalnya, aduan atau cadangan yang dikemukakan kepada pihak berkuasa yang berkenaan mengenai apa apa langkah yang boleh dilakukan untuk mengelakkan dari berlakunya kejadian jenayah perlu ditangani segera. Setiap aduan yang bersangkutan pencegahan jenayah perlu diberi perhatian.
Sekiranya terdapat aduan mengenai pemasangan lampu jalan untuk mengatasi masalah jalan atau lorong yang gelap, atau aduan yang memerlukan tindakan untuk meningkatkan keselamatan jalan ke sekolah dan taman-taman perumahan maka ia perlu diambil tindakan segera.
Oleh kerana kejadian jenayah masih berterusan dan hakikat bahawa pihak penguat kuasa undang-undang bersendirian tidak mampu mengatasi masalah tersebut, pihak kerajaan perlu mewujudkan polisi dan program sosial yang berkesan untuk mengekang dan membasmi punca kejadian jenayah.
Dalam hubungan ini, saya mencadangkan kepada kerajaan merumuskan dan melaksanakan strategi jangka panjang dan jangka pendek untuk menangani punca kejadian jenayah seperti gejala sosial, pengangguran dan lain-lain.
Walaubagaimanapun pihak kerajaan juga memerlukan pihak-pihak lain yang berkepentingan seperti para peniaga, penduduk, pekerja profesional dan orang ramai untuk membantu memerangi jenayah.
Oleh yang demikian pembuat dasar, ahli-ahli akademik dan pelbagai lapisan masyarakat perlu bersatu menghadapi cabaran dan menjadikan bandar, pekan dan kampung selamat untuk didiami oleh semua penduduk.
Dalam hubungan ini, usaha berterusan perlu dilakukan untuk mengurangkan kadar jenayah dan perasaan takut terhadapnya di samping mewujudkan kejiranan dan bandar yang lebih selamat di mana perniagaan dan penduduk boleh memaju.
Agenda untuk mengawal dan membasmi jenayah memerlukan usaha yang bersinergi, bersepadu dan bersungguh-sungguh dari semua pihak. Semua pihak mempunyai peranan dan tugas untuk dilakukan dalam usaha memerangi jenayah.
Orang awam perlu diberi kesedaran bahawa tanggungjawab memerangi jenayah adalah tanggungjawab bersama. Sejak penubuhannya, MCPF terlibat secara aktif di dalam kempen kesedaran dengan berbagai organisasi yang berteraskan masyarakat untuk membantu meningkatkan kesedaran mengenai keperluan untuk tidak mengambil ringan keselamatan mereka tetapi sebaliknya mengambil bahagian secara aktif untuk memerangi jenayah.
Melalui projek inisiatif kejiranan selamat dan kelab pencegahan jenayah di sekolah, MCPF berharap dapat menggembeling penyertaan semua lapisan masyarakat termasuk pelajar di dalam mendidik orang ramai mengenai apa yang mereka perlu lakukan untuk mengelakkan kejadian jenayah.
MCPF menyeru semua rakyat Malaysia untuk berusaha ke arah jenayah sifar dengan membentuk satu budaya anti-jenayah dan menjadikan keselamatan sebagai cara hidup.
Usaha untuk membasmi jenayah tidak akan berkesan dan berkekalan kecuali seseorang itu bertekad dan bersedia untuk mengamalkan budaya anti-jenayah dan menjadikan keselamatan sebagai cara hidup.
Peningkatan kes kejadian ragut di merata tempat di negara kita, yang mana ramai mangsa-nya adalah kaum wanita, amat merunsingkan dan membimbangkan.
Tidak ada sehari berlalu tanpa berlakunya kes kejadian ragut. Saya berpendapat pihak polis, pihak berkuasa tempatan serta pertubuhan-pertubuhan lain yang relevan harus membincang semula mengenai perumusan satu strategi yang lebih efektif dalam menangani masalah ragut.
Memandangkan kepada peningkatan kejadian jenayah, sudah sampai masanya bukan sahaja kepada pihak-pihak berkuasa tetapi juga semua lapisan masyarakat diberi kesedaran mengenai peri pentingnya tindakan yang pantas dan berkesan diambil terhadap bukan sahaja penjenayah tetapi juga isu-isu dan punca perlakuan jenayah.
Misalnya, aduan atau cadangan yang dikemukakan kepada pihak berkuasa yang berkenaan mengenai apa apa langkah yang boleh dilakukan untuk mengelakkan dari berlakunya kejadian jenayah perlu ditangani segera. Setiap aduan yang bersangkutan pencegahan jenayah perlu diberi perhatian.
Sekiranya terdapat aduan mengenai pemasangan lampu jalan untuk mengatasi masalah jalan atau lorong yang gelap, atau aduan yang memerlukan tindakan untuk meningkatkan keselamatan jalan ke sekolah dan taman-taman perumahan maka ia perlu diambil tindakan segera.
Oleh kerana kejadian jenayah masih berterusan dan hakikat bahawa pihak penguat kuasa undang-undang bersendirian tidak mampu mengatasi masalah tersebut, pihak kerajaan perlu mewujudkan polisi dan program sosial yang berkesan untuk mengekang dan membasmi punca kejadian jenayah.
Dalam hubungan ini, saya mencadangkan kepada kerajaan merumuskan dan melaksanakan strategi jangka panjang dan jangka pendek untuk menangani punca kejadian jenayah seperti gejala sosial, pengangguran dan lain-lain.
Walaubagaimanapun pihak kerajaan juga memerlukan pihak-pihak lain yang berkepentingan seperti para peniaga, penduduk, pekerja profesional dan orang ramai untuk membantu memerangi jenayah.
Oleh yang demikian pembuat dasar, ahli-ahli akademik dan pelbagai lapisan masyarakat perlu bersatu menghadapi cabaran dan menjadikan bandar, pekan dan kampung selamat untuk didiami oleh semua penduduk.
Dalam hubungan ini, usaha berterusan perlu dilakukan untuk mengurangkan kadar jenayah dan perasaan takut terhadapnya di samping mewujudkan kejiranan dan bandar yang lebih selamat di mana perniagaan dan penduduk boleh memaju.
Agenda untuk mengawal dan membasmi jenayah memerlukan usaha yang bersinergi, bersepadu dan bersungguh-sungguh dari semua pihak. Semua pihak mempunyai peranan dan tugas untuk dilakukan dalam usaha memerangi jenayah.
Orang awam perlu diberi kesedaran bahawa tanggungjawab memerangi jenayah adalah tanggungjawab bersama. Sejak penubuhannya, MCPF terlibat secara aktif di dalam kempen kesedaran dengan berbagai organisasi yang berteraskan masyarakat untuk membantu meningkatkan kesedaran mengenai keperluan untuk tidak mengambil ringan keselamatan mereka tetapi sebaliknya mengambil bahagian secara aktif untuk memerangi jenayah.
Melalui projek inisiatif kejiranan selamat dan kelab pencegahan jenayah di sekolah, MCPF berharap dapat menggembeling penyertaan semua lapisan masyarakat termasuk pelajar di dalam mendidik orang ramai mengenai apa yang mereka perlu lakukan untuk mengelakkan kejadian jenayah.
MCPF menyeru semua rakyat Malaysia untuk berusaha ke arah jenayah sifar dengan membentuk satu budaya anti-jenayah dan menjadikan keselamatan sebagai cara hidup.
Usaha untuk membasmi jenayah tidak akan berkesan dan berkekalan kecuali seseorang itu bertekad dan bersedia untuk mengamalkan budaya anti-jenayah dan menjadikan keselamatan sebagai cara hidup.
Subscribe to:
Posts (Atom)
